หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5292

แสงสีทองพุ่งเข้าใส่เกราะของตะขาบเหล็กไหล เกิดประกายไฟและทิ้งไว้เพียงรอยแผลสีขาวตื้นๆ

แข็งมาก! เฉินผิงอึ้งไป เขาจึงเปลี่ยนวิธีและใช้รัศมีมารเคลือบกระบี่

“แข็งเป็นบ้า!” หูหม่าซืออ้าปากค้าง ก่อนจะพูดด้วยความอิจฉา “ถ้าของข้าแข็งแบบนี้บ้างก็คงดี”

เฉินผิงจ้องมองเขาเขม็งโดยไม่พูดอะไร

ม่อเฉินยกดาบขึ้นฟัน แสงสีดำผ่าเกราะตะขาบเหล็กไหลราวกับใยไหม

ชิ้นส่วนถูกตัดขาดออกเป็นชิ้นๆ พิษสีเขียวสาดกระจาย ก่อนจะส่งเสียงซ่าๆ เมื่อกระทบโล่รัศมีมารที่ปกป้องพวกเขา

“เล็งไปที่ท้องของพวกมัน เกราะตรงนั้นอ่อนกว่าจุดอื่น!” คำเตือนของม่อเฉินดังมาจากด้านบน เขาขี่ลำแสงสีเงินพุ่งไปในอากาศ ดาบยาวของเขากระจายเป็นเงาดาบนับร้อย ทำลายส่วนใต้ท้องของตะขาบเหล็กไหลทุกตัวที่ดิ้นรนอยู่เบื้องล่าง

หูหม่าซือเปิดขวดยาและนำเม็ดยาสีส้มอมเหลืองหลายสิบเม็ดออกมา

เม็ดยาเหล่านั้นระเบิดราวกับดอกไม้ไฟเมื่อกระทบพื้น ควันสีเหลืองพวยพุ่งรอบขากรงเล็บและลำตัวเคลือบโลหะของตะขาบ

เกราะโลหะที่สัมผัสควันหลอมเหลว ตะขาบเหล็กไหลส่งเสียงแหลมแสบแก้วหู

“ยาควันกำมะถัน ไม่มียาไหนเหมาะกับปรสิตพิษมากกว่านี้แล้ว!” หูหม่าซือพูดด้วยแววตาที่ดูภาคภูมิ

เฉินผิงไม่นึกว่านักกลั่นยาประหลาดอย่างเขาจะพกของเล่นอันตรายแบบนี้ ใบหน้าของเขาดูชื่นชมและมุ่งมั่น

เฉินผิงไม่ยอมแพ้ ดึงพลังของเขาเข้าสู่ภายใน รัศมีมารรวมตัวที่ปลายนิ้วของเขา ถักทอเป็นเส้นใยสีดำคดเคี้ยวหลายสิบเส้น พุ่งตรงไปยังถ้ำจำนวนมากที่เรียงรายอยู่บนหน้าผา

ทันทีที่เส้นใยเหล่านั้นหายไป เสียงฟ่อๆ ก็ดังขึ้น ก่อนจะเงียบลงอย่างน่าขนลุก ไม่มีอะไรคืบคลานออกมาอีก

“พวกมันตายหมดแล้วใช่ไหม?” หูหม่าซือกระพริบตา ทั้งตะลึงทั้งเหลือเชื่อ

“ผมใช้รัศมีมารปิดผนึกรังของพวกมัน” เฉินผิงตอบพลางดึงด้ายสีดำออก “จะไม่มีศัตรูรบกวนเราอีกสักพัก”

เมื่อภัยคุกคามหายไป ทั้งสามก็เร่งฝีเท้า ช่องเขาแคบๆ เปิดออกเผยให้เห็นโลกที่ซ่อนอยู่เบื้องล่าง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน