หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5299

“รู้เยอะดีนี่” เฉินผิงพูดพลางหรี่ตา

“ไม่มีอะไรในชั้นห้ารอดหูตาของสำนักเฉิงกวงไปได้”

รอยยิ้มของหวังเฉิงกวงเย็นชา “เจ้าโค่นจ้าวจิงเฟิงในเมืองเจี่ยนเชิงและกวาดล้างหุบเขากู่ ความวุ่นวายเช่นนี้ไม่อาจปกปิด แต่ในบรรดาความผิดพลาดทั้งหมดของเจ้า ข้อที่ร้ายแรงที่สุดคือการเดินเข้ามาในสำนักของข้า”

“เหรอ?” ปากของเฉินผิงยิ้มเยือกเย็น “คิดเหรอว่าจะจัดการฉันได้?”

“อยากรู้ก็เข้ามา” หวังเฉิงกวงพึมพำ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความกระหายต่อสู้

“หากข้าได้ครอบครองพลังมังกรและรัศมีมารของเจ้า ข้าอาจทะลวงผ่านขั้นเซียนโลการะดับเก้าและไปถึงขั้นเซียนปุถุชนได้!”

เขากดฝ่ามือลงบนแท่นหินอ่อนเบื้องหน้า แผ่นหินแตกออก พังทลายลงเป็นฝุ่น

“วิชาแสงศักดิ์สิทธิ์ ดาบแสงรวมเป็นหนึ่ง!” เขาตะโกน เสียงดังก้องไปทั่วห้องราวกับฟ้าร้อง

ทันใดนั้น ของทุกชิ้นภายในตำหนักแสงศักดิ์สิทธิ์ ตั้งแต่ธงไปจนถึงรูปปั้นเทวดาคู่ก็สั่นไหว หลอมละลายกลายเป็นดาบสีทองอร่าม

ดาบยาวนับหมื่นเล่มลอยขึ้นไป อักขระศักดิ์สิทธิ์ส่องประกายระยิบระยับไปทั่ว แผ่รัศมีเจิดจ้าท่วมอากาศ

หวังเฉิงกวงยิ้มเหี้ยมเกรียม “ดูซะ นี่คืออาณาเขตดาบศักดิ์สิทธิ์ มรดกตกทอดของสำนักเฉิงกวง หัวหน้าตระกูลหูหม่าพ่ายแพ้ให้วิชานี้ในตอนนั้น เจ้าจะประสบชะตากรรมเดียวกัน สายธารแห่งดาบ!”

เพียงสะบัดนิ้ว ดาบสีทองเหล่านั้นก็ตื่นขึ้น ชี้ลงมาอย่างพร้อมเพรียงและแทงใส่เฉินผิงราวกับพายุคมดาบ ตำหนักแสงศักดิ์สิทธิ์สะเทือน พลังศักดิ์สิทธิ์อันมหาศาลแผ่แรงกดดัน

สีหน้าของเฉินผิงแข็งกร้าว เขาสัมผัสได้ถึงพลังศักดิ์สิทธิ์ที่แฝงอยู่ในทุกคมดาบ เหนือกว่าวิชาดาบแสงศักดิ์สิทธิ์ของหลี่ซิ่วหยวนมาก

ทว่าในตัวเขาไร้ซึ่งความกลัว เบื้องหลังแววตาของเขาคือความตื่นเต้น

“เข้ามาเลย!” เฉินผิงตะโกนเสียงกังวาน