หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5301

หวังเฉิงกวงกลายร่างเป็นพายุแห่งหมัดและปีกแห่งแสง ลำแสงพลังศักดิ์สิทธิ์ยิงออกมาจากนิ้วมือ การโจมตีแต่ละครั้งอัดแน่นด้วยความโกรธเกรี้ยวและความเร็วของขั้นเซียนโลการะดับแปด ไล่ล่าเฉินผิงไม่ลดละ

เฉินผิงหลบพายุจนหัวหมุน การเคลื่อนไหวของเขาเริ่มสะดุด บาดแผลปรากฏบนร่างของเขา

ลำแสงสีทองเกาะติดเขาไม่ยอมปล่อย มันกัดกินกายเนื้อและแผดเผาเลือด รัศมีมารในตัวเฉินผิงที่ช่วยประคองชีวิตทำให้เขายืนหยัดต่อได้

ทว่าในแววตายังคงมีความมุ่งมั่น พลังศักดิ์สิทธิ์ของหวังเฉิงกวงมอบความเข้าใจลึกซึ้งแทนความสิ้นหวัง เฉินผิงเริ่มจับจังหวะของพลังแห่งแสง และกระบี่พิฆาตมังกรในมือก็ตอบโต้ด้วยการตวัดที่คมกริบยิ่งขึ้น

เสียงกระบี่ฟันอย่างรวดเร็วและดุร้าย

เฉินผิงมองเห็นช่องโหว่ กระบี่พิฆาตมังกรฉกราวงูพิษ แทงลอดผ่านเกราะทองคำและฝังรัศมีมารลงในกายาศักดิ์สิทธิ์ของหวังเฉิงกวง

หวังเฉิงกวงคำราม ลมหายใจสะดุด แสงเรืองรองของเกราะทองคำหรี่ลง

“ข้าจะฆ่าเจ้า!”

ความโกรธและตกตะลึงปะปนกันบนใบหน้าของหวังเฉิงกวง เขาไม่คาดคิดว่ากายาศักดิ์สิทธิ์จะถูกรัศมีมารแปดเปื้อน

เขาฟาดฝ่ามือลงบนอกของเฉินผิง แรงกระแทกเหวี่ยงเฉินผิงกระเด็นข้ามห้องโถง ทันใดนั้น หวังเฉิงกวงก็ปลดปล่อยพลังวิญญาณเพื่อกวาดล้างรัศมีมารในร่าง แต่ความพยายามนั้นกลับทำให้ใบหน้าของเขาเคร่งเครียด

ทั้งคู่แยกออกจากกัน ในความเงียบงันมีเพียงเสียงหายใจหอบ

แขนซ้ายของเฉินผิงบิดเบี้ยว เลือดไหลลงมาจากมุมปากจนชุ่มเสื้อ

หวังเฉิงกวงได้เปรียบ แต่กระบี่ก็ยังสร้างบาดแผลบนเกราะ ปีกเรืองแสงข้างหนึ่งขาดวิ่น และรัศมีของเขาสั่นคลอน

นอกตำหนักแสงศักดิ์สิทธิ์ ศิษย์ทุกคนของสำนักเฉิงกวงยืนตัวแข็งทื่อ ดวงตาเบิกกว้าง

หวังเฉิงกวง เจ้าสำนักของพวกเขาหลั่งเลือดจากกระบี่ของผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนพเนจร

นิ้วของหูหม่าซือกำรอบราวหินอ่อนแน่นและเตรียมจะเข้าไปช่วย หัวใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมา แต่ม่อเฉินกำแขนเสื้อไว้ “อย่าผลีผลาม! หากบุกเข้าไปตอนนี้ เจ้าจะกลายเป็นตัวถ่วงเฉินผิง!”

“ถ้ายังยืดเยื้อต่อไป” หูหม่าซือท้วง “เฉินผิงคงไม่รอดแน่!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน