หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5319

"กิเลนเพลิง!"

"โชคดีเป็นบ้า! ถ้าจับมันมาทำยา พลังของเราจะเพิ่มแบบก้าวกระโดด!"

ฝูงชนต่างพากันแห่ไปหากิเลนเพลิง กรูเข้ามาหามัน

กิเลนเพลิงคำรามเสียงดังสนั่นหวั่นไหว เงยหัวประดับแผงคอขึ้นและพ่นเปลวเพลิงออกมา เพลิงนรกม้วนตัวเป็นร่างมังกร พุ่งเข้าใส่และเผาผลาญศัตรูที่อยู่ตรงหน้าจนกลายเป็นเถ้าถ่าน

เสร็จแล้วมันก็ดับไฟและวางหัวขนาดใหญ่ลงบนไหล่ของเฉินผิง ดวงตาสีเหลืองอำพันเปล่งประกายเหมือนเด็กน้อย

"ต้านพวกมันไว้!" เฉินผิงสั่ง

ราวกับเข้าใจเขา กิเลนเพลิงหันขวับ กีบเท้ากระทืบพื้นดิน ปากของมันอ้ากว้าง ลูกไฟขนาดเท่ากำปั้นพุ่งกระหน่ำเป็นสาย ทะยานขึ้นฟ้าก่อนจะพุ่งลงมาราวพายุอุกกาบาต

ตูม! ตูม! ตูม!

คลื่นกระแทกสาดซัดไปทั่ว เหวี่ยงผู้บำเพ็ญเพียรฝ่ายศัตรูขึ้นไปในอากาศ ทว่าในขณะที่ควันจางลง เฉินผิงก็รู้ว่าคงต้านพวกมันได้แค่ชั่วคราว

ตำหนักลำดับหกและตำหนักวิถีมารยังไม่ได้ลงมือ หากสำนักดาบใช้ทุกอย่างหมดเปลือกก็อาจเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ

องครักษ์โลหิตกำลังสู้กับหลี่ชุนเฟิง เมื่อเขาเห็นกิเลนเพลิง ดวงตาก็เต็มไปด้วยความโลภ “หลี่ชุนเฟิง ข้าจะปล่อยเจ้าไปก่อน!”

เขาหันไปทางกิเลนเพลิง “สัตว์อสูรตัวนั้นต้องเป็นของข้า!”

หลี่ชุนเฟิงพุ่งเข้าหาเขา แต่เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรของตำหนักทวยเทพขวางไว้ บีบให้เขารับมือในขณะที่องครักษ์โลหิตจู่โจมเฉินผิง

“เฉินผิง ตายซะ!” องครักษ์โลหิตคำราม

เขาฟาดฝ่ามือสีแดงเข้มใส่เฉินผิงอย่างหนักน่วง

เฉินผิงรู้สึกสิ้นหวัง ไม่เหลือทางสู้แล้ว

ในชั่วพริบตานั้น เสียงสองเสียงก็ดังขึ้นจากฟากฟ้า

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

“รุมทำร้ายคนอ่อนแอ น่าสมเพช!”