หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5344

หลังจากกล่าวขอบคุณอีกครั้ง เฉินผิงและหูหม่าซือก็กลับไปเดินบนถนนกลางแดด ทิ้งเสียงกระซิบและสายตาระแวงไว้เบื้องหลัง

หูหม่าซือแค่นเสียงขณะก้าวเท้าพ้นอาณาเขตเมือง “แคว้นเฉินปกครองด้วยกำลังสินะ ส่วนตำหนักลำดับหกน่าจะเลวร้ายกว่าตำหนักวิถีมารเสียอีก อารามเหลยหยินที่เรากำลังตามหาตั้งอยู่ระหว่างกลางทั้งสองฝ่าย ดูเหมือนว่าชั้นหกจะหนักหนากว่าชั้นห้ามาก”

ดวงตาของเฉินผิงหรี่ลง ขณะที่เขามองไปยังขอบฟ้าทางทิศใต้ “น้ำยิ่งลึกยิ่งไหลแรง” เขากล่าว “ก่อนอื่นเราต้องไปหานักพรตฉีเต้าจางที่อารามเหลยหยิน หาข้อมูลของตำหนักลำดับหกให้มากที่สุด แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะเอายังไงต่อ”

พวกเขากำลังจะใช้ท่าเท้าเวหาทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ทันใดนั้นก็มีเสียงดาบฟันกันมาจากป่าใกล้ๆ เสียงหนักหน่วงจนใบไม้ร่วงหล่นจากกิ่งก้าน เสียงหายใจหอบเบาๆ ของผู้หญิงคนหนึ่ง

หูหม่าซือหูผึ่งทันที “มีเรื่องอะไรกัน ไปดูกันเถอะ!”

เฉินผิงก็รู้สึกเช่นกัน รัศมีที่แฝงอยู่ในการโจมตีนั้นไม่ใช่พลังวิญญาณของผู้บำเพ็ญเพียรหรือปราณของสัตว์อสูร แต่มันมีพลังอำนาจอันศักดิ์สิทธิ์ที่ทำให้เขานึกถึงเรื่องชาวสวรรค์ที่หวังเสี่ยงเต้าบอก

พวกเขาค่อยๆ ย่องไปตามต้นไม้สูง หยุดอยู่หลังต้นหนึ่งที่มีรากใหญ่โต

เมื่อมองลอดผ่านพุ่มไม้ พวกเขาก็เห็นทุ่งหญ้าที่อาบไปด้วยแสงแดด หญิงสาวคนหนึ่งกำลังรับมือกับผู้บำเพ็ญเพียรในชุดเกราะสีเงินสามคน

เธอสวมชุดคลุมสีขาวพลิ้วไหวที่ปักลายอักขระศักดิ์สิทธิ์ ผมสีดำสนิทปรกใบหน้าที่งดงามไร้ที่ติราวรูปสลัก แต่แววตาของเธอกลับเยือกเย็น

เธอไม่ได้ใช้ดาบ ปราณเซียนยิงออกมาจากปลายนิ้วเมื่อชี้มือ พลังที่พุ่งออกมาบีบให้นักรบสวรรค์คนหนึ่งถอยไป

นักรบสวรรค์ หอกของพวกเขาสลักตราปีกศักดิ์สิทธิ์ ทุกคนเคลื่อนไหวเป็นหนึ่งเดียว ยืนล้อมเธอเอาไว้เป็นรูปขบวนสามเหลี่ยม

“องค์หญิง ฝ่าบาทมีคำสั่งว่าหากท่านยอมสารภาพ ท่านจะรอดพ้นความผิด หากปฏิเสธ เราจะลากท่านกลับไปพร้อมโซ่ตรวน!” หัวหน้านักรบสวรรค์ที่สวมหมวกเกราะเอ่ยขึงขัง

เฉินผิงสังเกตเห็นประกายในดวงตาของหูหม่าซือ รู้ดีว่าแรงจูงใจของชายผู้นี้มีมากกว่านั้น ถึงอย่างนั้น องค์หญิงก็อาจเป็นกุญแจสำคัญของพวกเขา

เขาพยักหน้า “งั้นลงมือเลย”

มือของหูหม่าซือสะบัด “เครื่องรางปราบมาร!” แสงสีทองสองสายพุ่งออกมา กระทบหอกของเหล่านักรบสวรรค์ อักขระศักดิ์สิทธิ์จางลงทันทีพร้อมแสงบนคมหอก

เฉินผิงใช้ท่าเท้าประกายไฟพุ่งไปข้างหน้า ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งด้านหลังหัวหน้านักรบสวรรค์ กระบี่พิฆาตมังกรเปล่งประกาย ปลายกระบี่จ่อหลังอีกฝ่าย

“ใคร-” นักรบหันกลับมาช้าเกินไป ลำแสงปราณดาบสีทองพุ่งทะลุเกราะไหล่ของเขา

เกราะแตกร้าว เลือดสาดกระจาย และเสียงร้องของเขาทำลายความเงียบในผืนป่า