“ผมเข้าใจ” ผู้อาวุโสสามตอบและพยักหน้ารับรู้
ผู้อาวุโสสามเดินลึกไปในถ้ำของหุบเขาซีหนานส๋วนเยว่พร้อมกับเฉินผิงและคนอื่นๆ ที่ลากจูงกันตามมา
ในขณะที่ห้องโถงหลักของหุบเขาซีหนานส๋วนเยว่ เฉียนเฟิง ต้าฉางเหล่า และท่านผู้เฒ่า กำลังหมกมุ่นอยู่กับการเดินหมาก ถ้าหากมีเวลาว่างเฉียนเฟิงมักชอบเดินหมากเสมอ
“ถึงเวลาแล้วที่พวกเราต้องกำจัดเซินเตี้ยนซานแล้วชิงเอาคัมภีร์ลับมา คุณควรจะรีบจับตัวลูกสาวของเขา ผมได้ยินมาว่าเธอกลับมาที่จิงตูแล้ว” เฉียนเฟิงพูดกับต้าฉางเหล่า
“ผู้อาวุโสสามกำลังจัดการอยู่ เดี๋ยวเราก็คงจะรู้ข่าวจากเขา” ต้าฉางเหล่าตอบกลับด้วยความนอบน้อม
จู่ๆ เฉียนเฟิงก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้จึงถามออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “อีกอย่างเวลาผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว มันยากนักหรือที่ให้ไปหาผู้หญิงมายี่สิบคน?”
“คุณเฉียน คุณเคยถามผมเรื่องนี้แล้ว คุณก็รู้ว่าสังคมของเราทุกวันนี้เป็นอย่างไร แม้ว่าผู้อาวุโสสามจะสามารถจับตัวหญิงสาวมาได้หลายคนแต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังเป็นสาวบริสุทธิ์ มันก็เลยทำให้งานของเราล่าช้าออกไป” ต้าฉางเหล่าอธิบาย
เฉียนเฟิงมีสีหน้าเย้ยหยัน เขาพลักกระดานหมากออกแล้วพูดว่า “ผู้หญิงสมัยนี้ไร้ยางอาย!“
ในขณะนั้น ภาชนะดินเผาที่วางอยู่ข้างๆ เฉียนเฟิงก็ส่งเสียงดังขึ้นมา ดูเหมือนว่ากู่ฉงหนึ่งในนั้นจะมีอาการตกใจเป็นอย่างมาก
เฉียนเฟิงสะดุ้งตกใจรีบเปิดมันออกมา ทันใดนั้นที่ข้างแก้มของเขาก็มีเลือดไหลออกมาจำนวนมาก
“คุณเฉียน นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ต้าฉางเหล่าถามขึ้นทันทีที่เขาเห็นใบหน้าซีดเซียวของเฉียนเฟิง
เฉียนเฟิงเอื้อมมือไปยังภาชนะดินเผาด้วยความระมัดระวัง เขาหยิบกู่ฉงตัวใหญ่ออกมา เขาขมวดคิ้วแล้วพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ผู้อาวุโสสามตายแล้ว…”
“อะไรนะ? ผู้อาวุโสสามหรือตาย?”
“นี่คือกู่ฉงของเขา ในเมื่อมันตายก็หมายความว่าเขาเองก็ตายแล้วเช่นกัน ใครกันที่เป็นคนฆ่าเขา?” สีหน้าของเฉียนเฟิงมืดครึ้ม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...