หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5364

ครู่ต่อมา ราชาจินก็กลับมาอยู่ในท่าสำรวมอีกครั้ง “เฉินผิง เจ้ามีพรสวรรค์ ต้องให้ชาวแคว้นเฉินได้เห็นฝีมือเจ้าเป็นขวัญตา”

จากนั้นราชาจินก็สั่งจื่อหยวน “จื่อหยวน พาเฉินผิงไปสนามประลอง ให้แม่ทัพโจวผู้บัญชาการกองทัพหลวงจัดประลองกระชับมิตร ให้เฉินผิงได้ลิ้มรสฝีมือของเรา”

จื่อหยวนพยักหน้า “เชิญทางนี้ เฉินผิง ทัพหลวงของแคว้นเฉินนับว่าเป็นนักรบแนวหน้าในชั้นหก และสนามประลองมีแต่ผู้บำเพ็ญเพียรระดับหัวกะทิของเรา”

เฉินผิงตามไป เขาต้องการวัดความแข็งแกร่งของแคว้นเฉินอยู่พอดี

พันธมิตรที่แท้จริงต้องอาศัยความเท่าเทียมกัน หากผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนเหมือนเฟิงเวิ่น ท่าดีแต่ทีเหลว คงไม่มีใครอยากเป็นพันธมิตรกับแคว้น

พวกเขาออกจากพระราชวังและเดินไปทางทิศตะวันตก มุ่งหน้าสู่สนามประลองในนครหลวง

ระหว่างทาง เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรชาวสวรรค์ล้วนยำเกรงจื่อหยวน และจำได้ว่าเฉินผิงตัดแขนของเฟิงเวิ่นขาด จากที่ครั้งหนึ่งเคยดูแคลนเขา ตอนนี้จึงหันมานับถือแทน

เฉินผิงตื่นตาเมื่อได้เห็นสนามประลอง ปูพื้นด้วยศิลาดำทับวงแหวนอาคมอีกชั้น เสาหลายสิบต้นประดับด้วยอักขระศักดิ์สิทธิ์ แต่ละต้นมีลูกแก้วผลึกที่ลอยอยู่ด้านบนเพื่อบันทึกทุกชัยชนะและทุกความพ่ายแพ้

ภายในมีทหารทัพหลวงหลายร้อยนายกำลังฝึกฝน เกราะสีเงินปะทะกันภายใต้พลังวิญญาณสีทอง เสียงกู่ร้องของพวกเขาดังกึกก้องจนท้องฟ้าสะเทือน

“เห็นชายคนนั้นที่กำลังฝึกผู้บำเพ็ญเพียรตรงกลางไหม? นั่นคือแม่ทัพโจว ผู้บัญชาการกองทัพหลวง” จื่อหยวนพึมพำเบาๆ ราวกับกลัวเขาจะได้ยินคำพูดเธอ “เขามีทั้งสายเลือดมังกรและสายเลือดชาวสวรรค์ในตัว อยู่ที่ขั้นเซียนโลการะดับแปด เชี่ยวชาญการใช้หอกอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ถูกยกย่องให้เป็นนักสู้ที่แกร่งที่สุดอันดับสิบแห่งแคว้นเฉิน”

“สายเลือดมังกรเหรอ” เฉินผิงเงยหน้าขึ้นมอง แม่ทัพโจวตอนลุกขึ้นยืนสูงกว่านักรบที่สูงที่สุด ร่างกำยำสูงแปดฟุต ผมที่มัดไว้ห้อยลงท้ายทอยพลิ้วไหวราวกับเปลวเพลิงทุกครั้งที่ชายคนนั้นขยับ

ทุกคนรอบๆ เริ่มหยุดฝึกฝน เหล่านักรบหลวงที่เห็นระดับบำเพ็ญเพียรของเฉินผิงต่างหัวเราะ เสียงพูดคุยดังไปทั่วสนามประลอง

“แม่ทัพโจวพูดถูก แค่กระบวนท่าเดียวก็เหลือแหล่!”

“คงมีเส้นสายสินะถึงมายืนตรงนี้ได้”

“ข้าบดขยี้หมอนั่นสิบคนได้ด้วยมือเดียว”

สีหน้าของเฉินผิงยังคงสงบนิ่ง คำพูดไม่มีน้ำหนักที่นี่ มีเพียงพลังเท่านั้นที่ปิดปากได้