หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5378

สติที่พร่ามัวเพราะถูกพิษของจื่อหยวนตื่นขึ้นทันทีเมื่อปราณเซียนแล่นผ่านร่างของเธอ ตาเบิกกว้าง หายใจติดขัดเมื่อเห็นภาพตรงหน้า

แทนที่จะเป็นคุกมืด เธอกลับพบว่าตัวเองยืนอยู่บนผืนดินกว้างไร้ขอบเขต ท่ามกลางแสงระยิบระยับ

ในระยะไกลคือเนินเขาสูงตระหง่านราวกับเกลียวคลื่น แต่ละยอดเขาถูกสร้างขึ้นจากมณีสวรรค์อันไร้ที่ติ ซึ่งเฉินผิงรวบรวมมาจากเหมืองมณีสวรรค์และผู้บำเพ็ญเพียรที่ตายไปแล้ว

ระหว่างมณีสวรรค์เหล่านั้นมีลำธารสีเงินไหลคดเคี้ยว น้ำในลำธารอุดมด้วยปราณเซียน พืชวิญญาณปกคลุมริมฝั่งรวมถึงเห็ดหมื่นปี มีกระทั่งต้นชาบรรลุจำนวนหนึ่ง ใบของมันหลั่งวารีวิญญาณหยดลงพื้นหญ้า

ไกลออกไปจะเห็นหอสะกดมารเก้าชั้นลอยเด่นเป็นสง่าอยู่บนท้องฟ้า กำแพงสลักอักขระเป็นประกายดุจแสงดาว ส่องสว่างมิติภายในด้วยแสงอันเงียบสงบ

ท้องฟ้าเบื้องบนเปล่งประกายและเปลี่ยนแปลงไปมาทุกชั่วโมง ระหว่างนั้นเฉินผิงเฝ้ามองสมุนไพรหายากผลิบาน ออกดอกและโรยรา วัฏจักรชีวิตของต้นไม้เหล่านั้นดำเนินไปอย่างรวดเร็ว น่าพิศวงและน่าทึ่ง

“เราอยู่ที่ไหนกัน?” เสียงของจื่อหยวนสั่น ลมหายใจและนิ้วมือสั่นเทา

เธอเคยเห็นคลังสมบัติของราชวงศ์และเหมือนมณีสวรรค์มาแล้ว แต่ความทรงจำเหล่านั้นกลับไม่อาจเทียบได้กับสถานที่แห่งนี้

กองมณีสวรรค์เบื้องหน้าแผ่พลังเข้มข้นจนเส้นลมปราณของเธอกระตุก บีบให้พิษในตัวเธอค่อยๆ หายไปทีละน้อย

“ข้างในหอสะกดมาร” เฉินผิงตอบ น้ำเสียงหนักแน่นแต่แฝงด้วยความเหนื่อยล้า

เขาพาเธอไปใต้ต้นชาบรรลุ ใบชาเปล่งประกายระยิบระยับดุจหยกในแสงจันทร์ เขาวางมือข้างหนึ่งบนลำต้นเพื่อทรงตัวก่อนจะนั่งลง แล้ววางยาล้างพิษลงบนฝ่ามือของเธอ “หนึ่งวันข้างนอกเท่ากับหนึ่งร้อยวันในนี้” เขาอธิบาย “และความบริสุทธิ์ของมณีสวรรค์เหล่านี้จะช่วยเยียวยาเราได้เร็วกว่าที่อื่น”

จื่อหยวนกลืนยาลงไป ความรู้สึกเย็นเยียบแล่นผ่านลำคอของเธอ ผสานเข้ากับพลังวิญญาณในหอคอย แสงสีเงินก่อตัวขึ้นภายในตัวเธอ ช่วยแยกพิษและขับออกไป

เธอเงยหน้ามองกองมณีสวรรค์ที่อยู่ไกลออกไป จากนั้นก็มองหน้าเฉินผิง ใบหน้าซีดเผือด เด็ดเดี่ยว และไม่ยอมแพ้ เธอรู้สึกโล่งใจขึ้นมา หากหลบอยู่ในนี้กับเขา ไม่นานคงกลับมาหายดีดังเดิม

“อ๊ะ-” จู่ๆ เธอก็รู้สึกปวดเกร็งอย่างรุนแรง เธอกำเสื้อคลุมแน่น สีหน้าซีดเซียวเมื่อความรู้สึกไม่สบายตัวเริ่มรุนแรง

“เป็นอะไรไป” เฉินผิงถามพลางก้าวเข้ามาใกล้ เสียงของเขาสั่นเครือด้วยความตื่นตระหนก