หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5381

ประตูทิศใต้ของนครหลวงลับสายตาไป ขณะที่กองกำลังคุ้มกันเคลื่อนตัวไปยังดินแดนอันไกลโพ้นซึ่งปกครองโดยตำหนักลำดับสาม

เกือบสองชั่วโมงต่อมา หน้าผาสูงชันหน้าหุบเขาไร้วิญญาณก็ปรากฎ จุดที่หลิวคุนเลือก

กำแพงหินสูงตระหง่านสองข้างทาง เห็นเพียงท้องฟ้าเหนือศีรษะและเส้นทางคดเคี้ยวเพียงเส้นเดียวเบื้องล่าง ทางคับแคบไร้ทางหนี

หลิวคุนควบม้าและพยักหน้าเบาๆ ให้คนของเขา

อีกฝ่ายสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วตะโกน “ระวัง! ทางเดินในหุบเขาข้างหน้าอาจมีการซุ่มโจมตี เตรียมตัว อย่าประมาท!”

ดาบถูกปลดจากฝัก หอกชูขึ้น กองกำลังคุ้มกันเกร็งตัว ทหารทุกคนกวาดสายตามองหน้าผา

หลิวคุนเดินเข้าไปใกล้รถม้าและพูดด้วยความกังวล “องค์หญิงจื่อ หุบเขาไร้วิญญาณอันตราย โปรดอยู่ข้างในและอย่ามองออกไปข้างนอก”

“มหาเสนาบดี ท่านรอบคอบนัก” องค์หญิงจื่อตอบด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง แม้จะสงสัยอยู่บ้าง ข้าเคยได้ยินมาว่าหุบเขาไร้วิญญาณอันตรายแต่ปลอดโจรผู้ร้าย แล้วทำไมจู่ๆ เขาถึงตื่นตระหนกขึ้นมา?

เสียงไม้กระทบกันดังลงมาจากที่สูง ผู้บำเพ็ญเพียรในชุดดำพุ่งลงมาจากหน้าผา คมดาบเปล่งประกายขณะพุ่งลงมาหาทัพองครักษ์

รัศมีของพวกเขาแผ่พลังทำลายล้าง ศัตรูแต่ละคนอยู่ที่ขั้นเซียนโลการะดับแปดเป็นอย่างต่ำ และคนที่เป็นหัวหน้าอยู่ที่ระดับเก้าเทียบเท่ากับจื่อหยวน พายุโหมกระหน่ำพุ่งตรงมายังรถม้าขององค์หญิง

เสียงร้องด้วยความตื่นตระหนกดังแทรกขึ้นมา “ศัตรูบุก คนของตำหนักวิถีมาร!”

หลิวคุนแสร้งทำเป็นตื่นตระหนก สะบัดเสื้อคลุมแล้วตะโกนว่า “ปกป้ององค์หญิง! ขับไล่ผู้บุกรุกเดี๋ยวนี้!”

ทันใดนั้นทัพองครักษ์ก็ลงมือ คมอาวุธปะทะกัน ขณะเดียวกันลำแสงพลังวิญญาณก็สาดส่องไปทั่วอากาศที่ปกคลุมด้วยหมอก

แสงจากคมดาบและมนต์คาถาสว่างวาบ ทั่วทั้งหุบเขาสั่นสะเทือนด้วยเสียงต่อสู้ดังสนั่น

เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรในชุดคลุมดำเตรียมพร้อมมาอย่างดี รัศมีของพวกเขาดุร้ายป่าเถื่อน เลือดแดงฉานสาดกระจายไปทั่วผืนหญ้า