หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5392

"เฉินผิง! นักพรตฉีเต้าจาง! ปลอดภัยหรือเปลา?" ราชาจินตะโกน เสียงดังก้องทั่วซากอารามที่พังทลาย

ระฆังเปิดออก เฉินผิงเดินเซออกมา แขนข้างหนึ่งพยุงฉีเต้าจางที่อ่อนแรง เสื้อของเขาฉีกขาดและไหม้เกรียม แต่ดวงตายังคงเป็นประกาย

"เราปลอดภัยดี ฝ่าบาท" เขาพูดเสียงล้า "แต่แย่ตรงที่ผนึกของอารามแตกสลายไปแล้ว กองทัพวิญญาณมารหนึ่งแสนดวงกำลังมุ่งหน้าสู่แคว้นเฉิน"

ราชาจินใจหายวาบ เขาอ้าปากกำลังจะถามข่าวคราวเกี่ยวกับเมือง แต่เสียงฝีเท้าหยุดไว้เสียก่อน

องค์หญิงจื่อพุ่งออกมาจากแนวต้นไม้ ชุดขาดรุ่งริ่ง ผมพันกันยุ่งเหยิงไปด้วยเขม่าควันและเลือด ด้านหลังเธอมีผู้บำเพ็ญเพียรเพียรจากหน่วยลับหลายคน ทุกคนทำหน้าเครียด

"ท่านพ่อ!" เธอสะอึกสะอื้น ร้องออกมาขณะพุ่งตัวไปข้างหน้า

องค์หญิงจื่อทรุดตัวในอ้อมแขนของราชาจินและร้องไห้ไม่หยุด ไหล่ของเธอสั่นเทาเมื่อนึกถึงเมืองที่มอดไหม้และชีวิตของทหารกับชาวเมืองที่เสียไป

ราชาจินกอดลูกสาวแน่น ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวและความโกรธที่มากพอกัน ขณะที่เขาสัมผัสคราบเลือดบนเสื้อคลุมที่ขาดวิ่นของเธอ “ลูกพ่อ เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? เกิดอะไรขึ้นกับนครหลวง?”

“ท่านพ่อ นครหลวงล่มแล้ว!” องค์หญิงจื่อร้องออกมาด้วยเสียงสั่นๆ “หลิวคุนเปิดประตูให้วิญญาณมารเข้าเมือง ทหาร ชาวเมือง ทุกคนต่อต้านจนนาทีสุดท้าย แต่พวกมารแข็งแกร่งเกินไป พวกมันสังหารทุกคน สุดท้ายหลิวคุนก็ปล่อยข้าและระเบิดตัวเองชดใช้ความผิด...”

องค์หญิงพยายามยืนตัวตรง แต่ทุกครั้งที่พูดชวนให้นึกถึงภาพเหล่านั้น ซากศพกองพะเนิน กำแพงเมืองพังทลาย เปลวเพลิงแผดเผาบ้านเรือน วิญญาณมารดำทะมึนพวยพุ่งอยู่เหนือท้องถนน เหล่าชายหญิงผู้กล้าหาญร้องตะโกนเรียกชื่อแคว้นเฉินก่อนตาย

ลำคอของราชาจินร้อนผ่าว "หลิวคุน! วิญญาณมาร!"

ความโกรธของเขาปะทุ เขาชักดาบออกมา ชี้ดาบไปยังเมืองที่อยู่ไกลออกไป "ข้าจะนำทัพกลับนครหลวงด้วยตัวเอง และแก้แค้นให้ชาวเมืองทุกคน! แม่ทัพโจว แจ้งคำสั่งข้า ทหารทุกนายเตรียมตัวมุ่งหน้าสู่สงคราม!"

พูดจบเขาก็หยิบพู่กันและหมึกขึ้นมา ร่างสารที่บอกเล่าเรื่องความพินาศของนครหลวง ภัยคุกคามจากมารและร้องขอให้ทุกเผ่าพันธุ์ละทิ้งความบาดหมางในอดีต

หลังตวัดพู่กันครั้งสุดท้าย เขาก็ประทับตรามังกรหลวงลงในขี้ผึ้งสีแดงเข้ม แล้วส่งสารนั้นให้กับผู้บำเพ็ญเพียรของหน่วยลับ “ไปได้ กระจายสารให้ทั่วชั้นหก แจ้งข่าวให้ทุกฝ่ายได้รู้”

เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรคำนับ สลายร่างกลายเป็นเงาและหายลับไปในขอบฟ้าทั้งสี่ทิศ

กองกำลังและเผ่าพันธุ์ต่างๆ ในชั้นหกเริ่มไม่สบายใจเมื่อรู้ว่าวิญญาณมารหลุดออกมา

ดังนั้นเมื่อราชาจินร้องขอความช่วยเหลือ พวกเขาจึงได้ตระหนักในที่สุด นี่ไม่ใช่แค่วิกฤตของแคว้นเฉินเท่านั้น แต่ยังเป็นชะตากรรมของชั้นหกด้วย...