หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5394

ทันทีที่หน่วยสอดแนมยืนยันว่าราชาจินซ่อนตัวอยู่ในอารามเหลยหยิน กองทัพทมิฬขนาดมหึมาก็มุ่งหน้าไปยังอารามที่อยู่ไกลออกไป

ทุกจุดที่กองทัพมารเดินทัพผ่าน แม่น้ำจะขุ่นมัว ภูเขามืดมิด และหญ้าทุกต้นเหี่ยวเฉา ม่านรัศมีมารบดบังแสงอาทิตย์จนแม้แต่เมฆยังมืดครึ้ม

ภายในอารามเหลยหยิน หน่วยสอดแนมที่หอบหายใจคุกเข่าต่อหน้าราชาจิน “ข่าวร้ายฝ่าบาท! กองทัพวิญญาณมารและผู้บำเพ็ญเพียรเผ่ามารหลายหมื่นคนกำลังเดินทางมาที่นี่ คาดว่าจะมาถึงภายในหนึ่งวัน!”

ความหวาดกลัวแผ่ไปทั่วทุกคน

แม้ว่าพวกเขาจะมีกำลังเป็นแสนเช่นกัน แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับกองทัพวิญญาณมาร ที่ผนึกพลังกับผู้บำเพ็ญเพียรเผ่ามาร แถมยังมีมารกลืนวิญญาณที่อยู่ขั้นเซียนปุถุชน ก็แทบไม่มีโอกาสชนะ

ราชาจินกำหมัดแน่น พูดเสียงดังกึกก้อง “สหาย คมดาบศัตรูจ่อคอเราแล้ว การต่อสู้ในวันนี้จะตัดสินชะตากรรมของชั้นหก ผู้ใดปรารถนาร่วมรบเคียงข้างข้า จงตามข้าไปเผชิญหน้ากับศัตรู!”

“เราจะยืนหยัดเคียงข้างฝ่าบาท!” ทุกคนส่งเสียงคำรามกึกก้อง ไม่มีใครยอมถอยแม้เพียงก้าวเดียว

ด้านนอกซากปรักหักพัง มารกลืนวิญญาณในร่างเด็กน้อยขี่หลังสิงโตที่ตัวสูงใหญ่ยิ่งกว่ายอดแหลมมหาวิหาร แผงคอของมันแผ่พลังมืด

ผู้อาวุโสนักดาบสองคนเดินตามหลัง ความเงียบสงัดปกคลุม เซี่ยหวู่หยิง ผู้อาวุโสแห่งตำหนักวิถีมารยืนข้างๆ เสื้อคลุมสีแดงเข้มพลิ้วไหวด้วยรัศมีอำมหิต

เซี่ยหวู่หยิงตั้งใจจะแอบกลับไปยังตำหนักวิถีมาร และปล่อยให้กองทัพวิญญาณมารจัดการชั้นหกเอาเอง ทว่าวิญญาณทั้งหลายที่จะได้รับหลังการสังหารหมู่กลายเป็นสิ่งที่ล่อตาล่อใจเขา และความโลภนี่เองที่ผูกมัดเขาไว้ข้างกายมารกลืนวิญญาณ

"ผู้อาวุโสเซี่ย ตอนนี้ใครแข็งแกร่งที่สุดในชั้นหก?" มารกลืนวิญญาณถามพลางแกว่งขาไปมาบนแผงคอสิงโต

คำถามนั้นดังก้อง เขาถูกผนึกมานานนับหมื่นปี เกิดความเปลี่ยนแปลงมากมายในชั้นหก นี่ไม่ใช่ยุคสมัยที่เขาเคยรู้จักอีกต่อไป

“ยอดฝีมืออันดับหนึ่งคือราชาครึ่งอสูร หมิงหวาง” ผู้อาวุโสพูดตะกุกตะกัก "แม้จะอายุไม่ถึงสองศตวรรษ แต่เขาก็ติดอันดับมาหลายปี ไม่มีใครรู้ว่าอาจารย์หรือคนที่หนุนหลังเขาเป็นใคร คนที่สองคือฟ่านเทียนหยูแห่งแคว้นเฉิน ว่ากันว่าเขากับหมิงหวางเป็นคู่ปรับกัน เคยประลองกันครั้งหนึ่ง แต่ก็ไม่เคยอีกเลยนับตั้งแต่นั้น"

คิ้วของมารกลืนวิญญาณขมวด เงามืดเริ่มก่อตัวในแววตา "ไม่มีคนที่ชื่อเฉินผิงในอันดับยอดฝีมือหรอกหรือ?"

ผู้อาวุโสกระพริบตา “เฉินผิง? ข้า...เกรงว่าข้าจะไม่รู้จักชื่อนั้น นายท่าน”

เซี่ยหวู่หยิงรีบเสริม “นายท่าน ชายคนนั้นเคยปะทะกับตำหนักวิถีมาร เขาอาจจะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่น่ากังวลเท่าไหร่ จากการประเมินของเรา เขาน่าจะอยู่ที่ขั้นเซียนโลการะดับหนึ่งหรือสอง แม้ว่าเขาจะรับมือคนที่ระดับเหนือกว่าได้ แต่ก็ยังเทียบไม่ได้กับยอดฝีมือคนอื่นๆ ในชั้นหก”

มารกลืนวิญญาณชะงัก “จริงหรือ? ข้าเกือบจะทำลายผนึกได้แล้ว แต่กลับต้องล่าช้าไปมากเพราะเขามาช่วย นอกจากนี้พลังมังกรที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเขาบริสุทธิ์อย่างน่าอัศจรรย์ ข้าคิดว่าเขาน่าจะเป็นลูกหลานเผ่ามังกร...”

หลังจากได้ยินเช่นนั้น เซี่ยหวู่หยิงก็พยักหน้า "เขาเป็นลูกหลานเผ่ามังกรจริงๆ แต่ความแข็งแกร่งของเขาเอาแน่เอานอนไม่ได้ ชั่วแวบหนึ่งอาจดูน่าเกรงขาม แต่วินาทีต่อมากลับอ่อนแอลง พลังที่แท้จริงของเขาคืออาวุธวิเศษทั้งหลายในครอบครอง อาวุธเหล่านั้นเพิ่มพูนความสามารถในการต่อสู้ของเขา"