หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5429

หลิงเย่วก้าวเดินไปข้างหน้า เสียงของเธอเต็มไปด้วยความเบิกบาน “เรียกศิษย์ทุกคนออกมาที่ลานกว้างเดี๋ยวนี้!” เธอสั่งศิษย์ที่อยู่ใกล้ที่สุด

ครู่ต่อมา สตรีกว่าสามร้อยคนในชุดคลุมสีขาวก็เรียงแถวอย่างเป็นระเบียบใต้ท้องฟ้ายามเช้า พลังวิญญาณอันบริสุทธิ์ร่ายรำราวกับหมอกสีเงินรอบร่างของพวกเธอ

แต่ทันทีที่สายตาของพวกเธอสบตากับเฉินผิง ความสงบเยือกเย็นก็หายไป ความปรารถนาลุกโชนในแววตาของพวกเธอ ร้อนแรงยิ่งกว่าพลังสีทองที่พวกเธอได้ลิ้มรสระหว่างการผสานสายเลือด แต่ละคนจำตอนที่ได้เพิ่มระดับพลังและความสุขนั้นได้ดี และความทรงจำนั้นพุ่งเป้ามาหาเขา

หลิงเย่วยืนอยู่ตรงหน้าพวกเธอ รู้สึกได้ถึงความเร่าร้อนจากสายตาเหล่านั้น แก้มของเธอมีสีชมพูจางๆ แต่ศักดิ์ศรีกลับเข้ามาแทนที่ เธอเงยหน้าขึ้น มุ่งมั่นที่จะระงับอารมณ์เพื่อศึกที่กำลังจะมาถึง

อกของหลิงเย่วกระตุกขึ้นลงโดยไม่มีใครรู้ ความทรงจำตอนที่แบ่งปันสายเลือดและพลังกับเฉินผิงยังคงค้างอยู่ในกาย เธอนึกถึงพลังอันมหาศาลนั้นทุกชั่วขณะ และความตื่นเต้นเมื่อจิตวิญญาณของทั้งสองหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว แสงสว่างในความทรงจำนั้นยังคงดึงดูดเธอ การบำเพ็ญเพียรร่วมกันอีกครั้งอาจผลักดันระดับของเธอให้สูงขึ้นอีก ทำลายกำแพงที่กั้นระหว่างทั้งสองตามใจปรารถนา

หากราชาจินไม่ได้ยืนอยู่ข้างเขา เธอคงทิ้งความสงบเยือกเย็นของเจ้าสำนัก เดินเข้าไปซุกตัวลงในอ้อมแขนของเฉินผิงโดยไม่ลังเล

ราชาจินรู้สึกถึงพายุในแววตาของเธอ เขายิ้มน้อยๆ และหุบยิ้มอย่างรวดเร็วราวกับแสงอาทิตย์ที่ลอดผ่านเมฆ

“หลิงเย่ว เฉินผิง ขอบคุณอย่างมากที่ให้ที่พักพิงกับข้า” ราชาจินกล่าวพลางโบกมือ “ไม่เพียงช่วยชีวิตข้าเท่านั้น แต่ยังช่วยให้ระดับของเฉินผิงทะยานขึ้นไปอีก ทว่าชั้นหกกลับใกล้ล่มสลาย เราอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ถึงเวลาตามหาคนอื่นๆ และร่วมกันต่อต้านมารกลืนวิญญาณ”

“ท่านพูดถูก” หลิงเย่วตอบพลางกำไม้เท้าปลายเงินอันเป็นเครื่องหมายประจำตำแหน่งของตัวเอง “นี่ไม่ใช่เวลาแห่งความปรารถนา ข้าสั่งให้ศิษย์ของข้าเตรียมสมุนไพรและยาทุกชนิดที่เรามีให้แล้ว หากร่วมมือกับท่าน พลังของเราจะทวีคูณ”

เฉินผิงโค้งคำนับต่ำจนปลายผมแทบติดเท้า “ผมจะไม่มีวันลืมความเมตตาครั้งนี้ เมื่อปราบเหล่ามารได้ สันติภาพจะกลับคืนสู่ชั้นหก และเราจะตอบแทนบุญคุณของท่าน ผมสัญญา”