เนื่องจากงูพิษจำนวนมากปิดล้อมพวกเขาอยู่ พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกใดนอกเสียจากเฝ้ามองดูเฉียนเฟิงค่อยๆ ขับพิษออกมา
ขณะเดียวกันที่ก้นของทะเลสาบ เฉินผิงยังคงสงบนิ่งไร้ซึ่งเคลื่อนไหวใดๆ กู่ฉงจำนวนมากมายกำลังกัดกินและฉีกร่างของเขา พวกมันพร้อมจะฉีดพิษเข้าไปในร่างกายเขาทุกเมื่อ
เพียงไม่นาน พิษเข้มข้นจำนวนมากไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเฉินผิง อย่างไรก็ตาม เขาสามารถแปรเปลี่ยนให้พวกมันกลายเป็นพลังงานและกักเก็บมันเอาไว้
เมื่อกู่ฉงเริ่มโจมตีเขา พวกมันค่อยๆ ตายลงทีละตัว เฉินผิงดูดซับพลังจากพิษพวกมันอย่างช้าๆ จนร่างกายของพวกมันเหี่ยวแห้งก่อนจะลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ
แค่ชั่วพริบตาเดียว จำนวนกู่ฉงที่กำลังกัดกินเฉินผิงค่อยๆ ลดลง ขณะนี้ศพของพวกมันลอยขึ้นมาปกคลุมไปทั่วผืนทะเลสาบ
ตอนนี้กำลังภายในของเขาเพิ่มพูนขึ้นเป็นเท่าทวี ฟองอากาศมากมายค่อยๆ ผุดออกมาจากร่างกายของเขาช้าๆ จนทำให้พื้นผิวของน้ำเริ่มเดือดขึ้น
หึ่ง!
ทันใดนั้น เมื่อเฉินผิงลืมตาขึ้น ระลอกคลื่นที่ปั่นป่วนก็ปรากฏขึ้นทันทีที่ผิวน้ำของทะเลสาบ เวลานั้นเองคือเวลาที่เขาได้สำเร็จวิชาขั้นพื้นฐานเพราะเขาดูดกลืนพลังพิษจากกู่ฉง
หากมีใครสักคนเผลอแตะที่ผืนน้ำทะเลสาบนั่น ก็จะรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้มันไม่เย็นยะเยือกอีกต่อไปแล้ว แต่กลับเป็นความร้อนที่เข้ามาแทนที่
อีกทางด้านหนึ่ง เฉียนเฟิงได้ใช้กู่ฉงขับพิษออกจากร่างกายของเขาจนหมดสิ้น เขาลืมตาขึ้นพร้อมอ้าปาก กู่ฉงตัวนั้นคลานออกมาจากปากของเขาแล้วเลื้อยกลับเข้าไปในขวดดินอีกครั้ง
“ช่างเป็นวิชาที่อ่อนหัดอะไรเช่นนี้ คิดว่าเข็มเล่มเดียวจะเอาชีวิตของฉันได้อย่างนั้นเหรอ? มันเป็นเรื่องน่าตลกสิ้นดี!”
เฉียนเฟิงหันไปมองไป๋จ่านถังด้วยสายตาที่มุ่งร้าย
ในตอนนี้พลังของเฉียนเฟิงฟื้นกลับมาแล้ว พวกเขาทั้งหมดรู้สึกว่าความหวังได้ริบหรี่ลงไปอีกครั้ง
“แกไม่คิดจะคุกเขาอ้อนวอนร้องขอชีวิตสักหน่อยรึ? บางทีฉันอาจจะนึกสงสารแล้วปล่อยพวกแกไปนะ” เฉียนเฟิงเอ่ยถามพร้อมกวาดสายตามองไปยังพวกเขาทุกคน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...