หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 544

“อ๊าก! ฉันจะฆ่าแก! ฉันใช้เวลานานนับปีเลี้ยงดูพวกมันมา!

เมื่อเขาได้เห็นเหล่าสัตว์พิษที่เขาแสนรักถูกฆ่าตาย เฉียนเฟิงก็แทบเสียสติ เขาปล่อยพลังหมัดทำลายเข้าใส่เฉินผิงทันที

เฉินผิงยิ้มเพียงเล็กน้อยก่อนจะหายไปจากสายตา กว่าที่เฉียนเฟิงจะรู้ตัว เฉินผิงปรากฎตัวขึ้นที่ตรงหน้าและปล่อยหมัดเข้าใส่ตรงที่หน้าอกของเขา

เฉียนเฟิงถูกซัดลอยไปในอากาศอย่างไม่ทันตั้งตัว เฉินผิงพุ่งตัวตามเข้าไปแล้วปล่อยพลังหมัดใส่เขาอีกครั้ง

แต่ละหมัดที่ประทับลงบนเฉียนเฟิง ส่งให้ตัวของเขาลอยสูงขึ้นไปจากพื้นดินไปกว่ายี่สิบเมตร ก่อนเฉินผิงจะหยุดโจมตีแล้วลงมาที่พื้น

ทางด้านของเฉียนเฟิง เขาตกลงมาที่พื้นอย่างรุนแรง แรงกระแทกมหาศาลส่งผลให้พื้นกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่ หน้ากากของเขาแตกเป็นสองส่วนและหลุดออก

สิ่งที่เหลืออยู่คือใบหน้าเสียโฉมที่ดูน่าสยดสยอง เขาดูเหมือนกับผีร้ายที่น่ากลัวเสียจนเซินเมิ่งเฉินกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ

หลังจากที่กระอักเลือดออกมาจนเต็มปาก เฉียนเฟิงต้องการที่จะลุกขึ้นแต่กลับไม่สามารถทำได้ ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ตาม เขามองเข้าไปในแววตาของเฉินผิงอย่างกลัวเกรง เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าความแข็งแกร่งเฉินผิงจะเพิ่มขึ้น มากเสียจนเขาไม่อาจตอบโต้ได้เลย

“แกทำได้เพียงแค่นี้เองเหรอ?” เฉินผิงมองเฉียนเฟิงอย่างเย้ยหยัน

“เฉินผิง กะ แกฆ่าฉันไม่ได้หรอก ไม่เช่นนั้นพ่อทูนหัวของฉันคงไม่ปล่อยแกไปแน่ เอาแบบนี้มั้ยล่ะ ถ้าแกปล่อยฉันไป ฉันจะยกหุบเขาแห่งนี้และทุกๆ อย่างให้แกทั้งหมดเลย” เฉียนเฟิงยื่นข้อเสนอ

“แกนี่ช่างหน้าไม่อายเอาซะเลย หุบเขาซีหนานส๋วนเยว่ไม่ใช่ของแกตั้งแต่แรก ฉะนั้นแกไม่ต้องมายกให้ฉันหรอก อีกอย่าง หลังจากที่ฉันฆ่าแกแล้ว ไม่ว่ายังไงมันก็ต้องตกเป็นของฉันอยู่ดี จริงมั้ย?”เฉินผิงยิ้มเยาะ

ใบหน้าที่แสนน่ากลัวของเฉียนเฟิงยิ่งมัวหมองขึ้นไปอีก “ถ้าแกฆ่าฉันละก็ เท่ากับว่าแกเป็นศตรูกับหมูบ้านหม่าว”

“แล้วถ้าฉันทำล่ะ? อันที่จริง ฉันเองก็ตั้งตารอให้พวกเขามาแก้แค้นฉันอยู่เหมือนกัน ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันก็จะมีข้ออ้างในการค้นหาสัตว์พิษในหมู่บ้านหม่าวได้”

เมื่อคิดว่าเหล่าสัตว์พิษจะช่วยเพิ่มพลังบำเพ็ญเพียรให้กับเขา เฉินผิงเฝ้าคอยอย่างคาดหวัง เขาแทบอดใจรอไม่ไหวที่คนจากหมู่บ้านหม่าวมาหาเขา