หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5433

ราชาจินยิ้มอย่างเหนื่อยล้า “ข้าเป็นหนี้ชีวิตเจ้าสำนักหลิงและเฉินผิง หากไม่ได้ทั้งสองช่วย ข้าคงตายไปแล้ว”

ฉีเต้าจางรีบเดินไปข้างหน้า เสื้อคลุมสะบัดพลิ้วไหวและโค้งคำนับราชาจิน “ฝ่าบาท ท่านคงลำบากมาก จากนี้เป็นต้นไป พวกเราทุกคนจะเป็นโล่ให้ท่านเอง”

ฉีเต้าจางรู้ดีว่าหากราชาจินไม่หลอกล่อมารกลืนวิญญาณ คงไม่มีพวกเขาคนไหนรอดชีวิต

ทุกคนนั่งลงบนแผ่นน้ำแข็งซึ่งเป็นทั้งม้านั่งและพื้น ท่ามกลางแสงไฟสลัว ฉีเต้าจางเล่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นนับตั้งแต่การจากกันครั้งล่าสุด

นับตั้งแต่นั้น พวกเขาพาผู้บำเพ็ญเพียรที่รอดชีวิตมาซ่อนตัวลึกเข้าไปในภูเขาหิมะแห่งนี้ สภาพอากาศหนาวเย็นทำให้รัศมีมารแผ่วบาง และผู้บำเพ็ญเพียรมารแทบจะไม่ลาดตระเวนมาทางนี้

อย่างไรก็ตาม ผู้บำเพ็ญเพียรมารได้โจมตีพวกเขาหลายครั้ง เสียคนไปมากจนเหลือไม่มากนัก

“แม่ทัพโจวล่ะ” ราชาจินถามอย่างกังวล “เขาไม่ได้หนีมากับพวกเจ้าหรือ”

จื่อหยวนพ่นลมหายใจสีขาวขุ่น “ตอนที่พวกเราถูกซุ่มโจมตีครั้งล่าสุด แม่ทัพโจวนำทหารทัพหลวงปกป้องถ้ำไว้เพื่อให้เราหนีไป” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นไหว “เขาต่อสู้เพียงลำพัง... และพ่ายแพ้ในที่สุด”

ความเงียบงันแผ่ไปทั่วถ้ำ ทุกคนหลับตาลงเมื่อนึกถึงการยืนหยัดครั้งสุดท้ายของแม่ทัพโจว

แม่ทัพโจว อดีตผู้บัญชาการทัพหลวงแห่งแคว้นเฉิน ได้สละชีวิตที่ภูเขาหิมะแห่งนี้

“แม่ทัพโจวจะเป็นวีรบุรุษแห่งแคว้นเฉินตลอดไป” ราชาจินกล่าว น้ำเสียงแผ่วเบาและหนักแน่น “ข้าสาบานว่าจะชำระแค้นให้เขาเอง” ความมุ่งมั่นปรากฎในแววตาและขับไล่ความมืดมิดออกไป