หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5441

เฉินผิงกัดฟันแน่นและโจมตีออกไปเป็นสิบครั้ง เหงื่อซึมผ่านเสื้อคลุมจนแนบชิดติดหลังของเขา

เขารู้ว่าพลังของเขากับเธอห่างชั้นกันขนาดไหน หลิงซื่อเพียงแค่ซ้อมมือ หยอกล้อเขาด้วยกระบวนท่าอันสง่างาม

เมื่อจนตรอก เขาจึงนึกถึงพลังแห่งมิติและเวลาที่ซ่อนเร้นในกาย นั่นคือไม้ตายลับของเฉินผิง

“บิดมิติ!”

อากาศรอบตัวเขาพลิ้วไหวราวกับน้ำ ชั่วขณะนั้นร่างของหลิงซื่อก็เลือนรางจนดูเหมือนไร้รูปร่าง

เฉินผิงพุ่งทะยานฝ่ารอยแยกมิติ กระบี่พิฆาตมังกรฟันเป็นวงสีทองไปยังกลางอกของเธอ

หลิงซื่อเพียงแค่สะบัดกิ่งไม้ แสงสีเขียวหยกพุ่งออกมาและทำลายมิติที่บิดเบี้ยว “จุติมิติเป็นวิชาที่ดี แต่เจ้าเข้าใจมันแค่ผิวเผิน”

เฉินผิงไม่ยอมแพ้ เขาใช้จุติเวลา บิดเบือนโลกรอบตัวเธอให้หมุนช้าลง

อากาศหนาแน่นมากขึ้น แต่หลิงซื่อยังคงเคลื่อนไหวอย่างพริ้วไหว กิ่งไม้ปัดป้องกระบี่พิฆาตมังกร “มีแต่กฎแห่งสวรรค์ที่บิดเบือนกาลเวลาได้ หากฝ่าฝืนเจ้าจะพลาดท่า”

สมาธิของเฉินผิงเริ่มสั่นคลอน วิชาดาบพื้นๆ ไม่มีทางโจมตีโดนหลิงซื่อ ความจริงนั้นชัดเจน

เขามองหลิงซื่อยืนสงบนิ่งใต้กลีบดอกไม้ลอยล่อง แววตาของเขามีประกายบ้าบิ่น ต้องเสี่ยงลงมือแล้ว

เฉินผิงกระโจนถอยหลัง พลังมังกรทุกเสี้ยวและพลังวิญญาณทุกหยด แม้แต่พลังจุติที่เขายังควบคุมได้ไม่ดีนัก ไหลทะลักเข้าสู่กระบี่พิฆาตมังกร แสงสีทองก่อตัวเป็นมังกรที่พุ่งเข้าหาหลิงซื่อ หมายจะผ่าท้องฟ้าให้แยกจากกัน

เฉินผิงทุ่มสุดตัว หากล้มเหลวเขาจะไม่เหลือพลังให้สู้อีก

แววตาของหลิงซื่อดูประหลาดใจ เธอเพียงส่ายหัวและสะบัดไม้เท้าออกไป ปราณสีครามพุ่งลงมา ทำลายปราณดาบมังกรทองคำในพริบตา

เมื่อปราณดาบแตกสลาย เฉินผิงก็หมุนตัวตามแรงปะทะ พุ่งเข้าใส่เธอในพริบตานั้น ปราณดาบเสี้ยวสุดท้ายบนกระบี่พิฆาตมังกรเล็งไปที่คอของเธอ

ไม่มีกระบวนท่าใดๆ มีเพียงการเดิมพันครั้งสุดท้าย

หลิงซื่อในชุดสีใบไม้ผลิรออยู่ที่หัวเรือ เฉินผิงยืนอยู่ข้างเธอ หัวใจเต้นแรงเมื่อได้เห็นภาพอันตระการตา

ไม่มีสายฟ้าสีม่วงของกฎแห่งสวรรค์ ไม่มีอะไรขัดขวาง เธอเปิดประตูมิติได้อย่างไม่ยากเย็น

“ไปได้”

หลิงซื่อก้าวเข้าไปก่อนอย่างไม่เร่งรีบ

เฉินผิงเดินตามไป แต่หยุดอยู่ที่หน้าประตู เหลือบมองไปยังชั้นแปดที่อยู่ไกลออกไปด้วยความรู้สึกสับสน

เขาฝืนทนความเจ็บปวด ลำบากแทบตายกว่าจะฝ่ากำแพงกั้นมาได้ ทว่าหลิงซื่อแค่โบกมือก็ทำได้แล้ว