หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5440

สีหน้าแดงก่ำของเฉินผิงค่อยๆ เข้มขึ้น จากชมพูเป็นแดงเข้ม

ถูกจับได้ว่าหลับนอนกับศิษย์สำนักเหยาหวางไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพราะมันเป็นเรื่องผลประโยชน์ล้วนๆ เขาทำไปเพื่อบำเพ็ญเพียร แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ทำให้เขาขายหน้า

สิ่งที่ทำให้เขาอายคือการจูบกับจื่อหยวน

หลิงซื่อเห็นหน้าของเขาแดง รอยยิ้มของเธอก็ยิ่งสดใส

“เจ้าควรพักผ่อนที่นี่ หากต้องการหญิงสาวสักคน หยุนเสี่ยวก็สามารถช่วยเจ้าได้ เธอยังบริสุทธิ์อยู่” หลิงซื่อแนะนำ

หยุนเสี่ยวก้มหน้าลง แก้มแดงระเรื่อราวกับกุหลาบ เธอเหลือบมองเฉินผิง หยุนเสี่ยวสังเกตเห็นความบึกบึนของเขาเช่นกัน

“ไม่” เฉินผิงพูดพลางส่ายหัว “ชั้นหกรอผมอยู่ ผมทิ้งพวกเขาไม่ได้”

เขาเตรียมจากไป

“สภาพร่างกายของเจ้าตอนนี้ไม่มีทางข้ามมิติได้หรอก นับประสาอะไรกับการช่วยเหลือพวกเขา จงใช้เวลาพักฟื้นให้เต็มที่ หากเจ้าปัดป้องกันการโจมตีของข้าได้ ข้าจะยอมไปที่ชั้นหก” หลิงซื่อกล่าว

ในที่สุดเธอก็ตอบรับ เฉินผิงถอนหายใจ พยักหน้าหนึ่งครั้งและเข้าไปพักในวังราชาสวรรค์

ห้องทำสมาธิของวังราชาสวรรค์เปี่ยมล้นด้วยพลังวิญญาณที่หนาแน่นจนแทบจะมองเห็นได้ พื้นปูด้วยแผ่นหยกที่แผ่ไอเย็นประโลมวิญญาณ ควันธูปมังกรตามมุมห้องลอยขึ้นด้านบน กล่อมสติและลมหายใจให้มั่นคง

เฉินผิงนั่งขัดสมาธิบนพื้นหยกและใช้ยารักษาที่หลิงซื่อให้มา พลังวิญญาณไหลเวียนผ่านเส้นลมปราณที่เสียหายของเขา ผสานเข้ากับพลังวิญญาณบริสุทธิ์ในชั้นแปดที่ท่วมท้นห้อง กล้ามเนื้อที่ฟกช้ำฟื้นฟู รอยแผลถูกผสาน และเรี่ยวแรงฟื้นคืนด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง

สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

รุ่งอรุณมาถึง แสงแดดสีทองสาดส่องผ่านหน้าต่าง ดวงตาของเฉินผิงเปิดขึ้น อักขระมังกรสั่นไหวในม่านตาก่อนจะหายไป

เส้นลมปราณของเขาฟื้นฟู สายเลือดมังกรถูกขัดเกลา พลังของเขากลับสู่ขั้นเซียนโลการะดับสอง และใกล้ถึงระดับสาม

กระบี่ของเขาแตกกระจายราวสายฟ้า แต่หลิงซื่อกลับเอียงตัวเพียงเล็กน้อย กิ่งไม้แตะกระบี่เบาๆ

พลังนั้นผลักเขาถอยหลังไปหลายก้าว ความเจ็บปวดบีบรัดหน้าอก หลิงซื่อเร่งความเร็วจนมองแทบไม่ทัน

เขาพุ่งทะยานอีกครั้งเพื่อไม่ให้เธอตั้งตัว กระบี่ของเขาราวกับมังกรทะยานหรืองูเลื้อยฉก

“ช้าเกินไป พลังของเจ้าไม่หนักแน่นพอ”

น้ำเสียงของเธอแผ่วเบา สะบัดกิ่งปัดกระบี่พิฆาตมังกรออกไปด้านข้างอีกครั้ง “ใช้สายเลือดมังกรสิ เจ้าไม่ได้ดึงพลังของมันออกมา”