หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5439

หลิงซื่อยกถ้วยหยกขึ้นจากโต๊ะ จิบชาวิญญาณแล้วพูดต่อ “ต้องย้อนกลับไปที่ศึกแห่งทวยเทพเมื่อครั้งโบราณ”

“ในยุคนั้น เขาฝึกฝนวิชามารกลืนวิญญาณจนแตกฉาน สามารถกลืนกินวิญญาณศักดิ์สิทธิ์และซึมซับปราณเซียนได้ เขาสังหารผู้บำเพ็ญเพียรจากเผ่าพันธุ์อื่นในชั้นเก้าไปเกือบสามในสิบส่วน”

“เขายังปรารถนาพลังจากอาณาจักรที่สูงกว่าอีกด้วย เขาสร้างความวุ่นวายและความโกลาหลในชั้นเก้า และถึงกับทำให้ราชาสูงสุดบาดเจ็บหนัก”

“ต่อมา เจ็ดสำนักใหญ่ในชั้นเก้าได้ร่วมมือกัน รวบรวมผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนสวรรค์หนึ่งร้อยคนและยอดฝีมือขั้นเซียนปุถุชนนับพันคนเผชิญหน้ากับเขาในหุบเหวอเวจี”

“ศึกครั้งนั้นต่อเนื่องยาวนานถึงสามปีเต็ม ทำลายกำแพงมิติในหุบเหวอเวจีไปมากกว่าร้อยแห่ง เจ้าสำนักใหญ่ทั้งเจ็ดคนตายไปสี่คน และเซียนสวรรค์กว่าครึ่งล้มตายลง ก่อนที่ร่างของมารกลืนวิญญาณจะบาดเจ็บสาหัส ถึงกระนั้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขายังคงแข็งแกร่ง และแม้ว่าเจ้าสำนักใหญ่ทั้งเจ็ดจะใช้ปราณเซียนจนหมดสิ้นก็ยังไม่เห็นทางชนะ”

สีหน้าของหลิงซื่อเริ่มเคร่งขรึม “ตราบใดที่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ยังอยู่ ก็มีโอกาสที่เขาจะกลับมาอีกครั้ง เพื่อกำจัดภัยคุกคามให้สิ้นซาก เจ้าสำนักสามคนที่เหลือจึงสละชีวิตเพื่อสร้างอาคมผนึกเก้าวิญญาณ ดึงวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของมารกลืนวิญญาณแยกออกจากร่างและขังไว้ในอารามเหลยหยิงแห่งชั้นหก ซึ่งเป็นจุดที่กำแพงกั้นมิติอ่อนกำลังที่สุด พวกเขายังให้ปรมาจารย์อาคมระดับสูงหลายคนจากชั้นเก้าจารึกอักขระสวรรค์ลงบนระฆังด้วย”

“ระฆังนี้รู้จักกันในชื่อระฆังเหลยหยิง ถูกสลักด้วยอักขระที่สามารถสะกดมารกลืนวิญญาณได้ เดิมทีพวกเขาคิดว่าปราณเซียนในชั้นหกบวกกับอาคมผนึกจะกัดกร่อนมารกลืนวิญญาณจนสิ้นซาก แต่ไม่นึกเลยว่าหลังจากผ่านไปหมื่นปี ระฆังเหลยหยิงจะถูกขโมยไป มารกลืนวิญญาณจึงได้หลุดออกมาจากผนึก แม้แต่สมุนของเขาก็ยังไม่ดับสูญหลังจากเวลาผ่านไปนานแสนนาน”

เฉินผิงรู้สึกหนาวสั่น ถึงว่ามารกลืนวิญญาณมีพลังระดับขั้นเซียนปุถุชนทั้งที่เป็นแค่วิญญาณ เขาเคยปะทะกับระดับเจ้าสำนักในชั้นเก้ามาแล้ว

เฉินผิงนึกถึงจ้าวมารสีชาดผู้เคยเป็นที่หวาดหวั่นในชั้นเก้า และอยากจะถามเกี่ยวกับเรื่องที่หลิงซื่อเล่าให้ฟัง

แต่จ้าวมารสีชาดกลับเงียบ เฉินผิงไม่สามารถติดต่อเขาได้