หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5438

“ทั้งที่บาดเจ็บขนาดนั้น” หลิงซื่อพูดต่อ น้ำเสียงครุ่นคิด “แล้วเจ้าฝ่ากำแพงกั้นระหว่างชั้นหกกับชั้นแปดได้อย่างไรกัน? แม้จะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนปุถุชนก็ต้องพึ่งของวิเศษ ถึงอย่างนั้นก็ไม่รับประกันว่าจะรอดมาได้”

เฉินผิงยืดตัวตรงและโค้งคำนับหลิงซื่อ “ท่านเจ้าตำหนัก ผมไม่ได้เสี่ยงมาที่นี่เพื่อคำชม ชั้นหกตกอยู่ในอันตราย มารกลืนวิญญาณชิงตำราพิธีกรรมไป ปลดปล่อยวิญญาณมารนับแสนดวงและเข่นฆ่าไปทั่ว ผู้บำเพ็ญเพียรของแคว้นเฉินกำลังย่ำแย่ เผ่าอสูรถูกกวาดล้างและชาวบ้านถูกสังหาร”

“ถ้าผมไม่มาที่นี่ ชั้นหกจะสูญสิ้น”

หลิงซื่อเอียงคอแล้วถามว่า “เจ้าถึงได้เสี่ยงตายข้ามมิติเพื่อโน้มน้าวให้ช้าช่วยชั้นหกอย่างนั้นหรือ?”

“ถูกแล้ว” เฉินผิงก้มหน้าลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นอย่างร้อนรน “ผมขอร้อง ท่านเจ้าตำหนัก โปรดสังหารมารกลืนวิญญาณและปกป้องชั้นหกด้วย”

“ชะตากรรมของพวกเขาเกี่ยวอะไรกับข้า ข้าไม่ได้มีสายเลือดร่วมกับผู้บำเพ็ญเพียรของชั้นหก” หลิงซื่อยิ้มเยาะ

เฉินผิงกระพริบตาแล้วพูดว่า “ท่านเจ้าตำหนัก ท่านเป็นชาวสวรรค์เช่นเดียวกับผู้บำเพ็ญเพียรของแคว้นเฉินในชั้นหก ท่านจะปล่อยให้วิญญาณมารเข่นฆ่าพวกเดียวกันไม่ได้”

“ฮ่าๆๆ!” เสียงหัวเราะของหลิงซื่อดังก้องไปทั่วห้องโถงกว้าง

“ชาวสวรรค์มีมากหลายพันล้านคน ต่อให้ผู้บำเพ็ญเพียรแห่งแคว้นเฉินจะมีสายเลือดเดียวกันกับข้า แต่พวกเขาก็เป็นคนแปลกหน้า ตำหนักทวยเทพและแคว้นเฉินเป็นเพียงเสี้ยวเล็กๆ ของชาวสวรรค์ ทำไมข้าต้องเสี่ยงชีวิตช่วยพวกเขาด้วย”

เฉินผิงอ้าปากแล้วก็หุบลงอีกครั้ง คำพูดหายไปก่อนจะทันได้เอ่ยออกมา เขาไม่นึกว่าหลิงซื่อจะพูดตรงขนาดนี้

หลิงซื่อเห็นความเงียบที่ปกคลุมจึงโบกมือ “พอแล้ว กินกันก่อน เราคุยกันระหว่างนั้นก็ได้”

หลิงซื่อสะบัดแขนเสื้อของเธอเพื่อส่งสัญญาณให้หยุนเสี่ยว จากนั้นคนรับใช้ก็เดินเข้ามาพร้อมอาหารหลายจาน

เฉินผิงสังเกตเห็นว่าอาหารในจานใช้สมุนไพรวิเศษระดับสูง อาหารเหล่านี้มีคุณค่าต่อเขาไม่น้อย