หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5437

หนึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็วก่อนที่เสียงจะดังลั่นฟ้า นักรบเกราะทองปรากฎตัว ทั้งสองขนาบข้างผู้มาเยือนเหาะทะยานไปข้างหน้า

ชายในชุดเกราะสีเงินยืนอยู่เบื้องหน้า มีตัวอักษร “วังราชาสวรรค์” สลักบนเข็มขัด เขาคือผู้บัญชาการนักรบเกราะทอง

“เจ้าตำหนักลำดับสี่ให้เขาเข้าไปในวัง”

เสียงของแม่ทัพเกราะสีเงินแผ่วเบา ขณะที่สายตาของเขากวาดมองบาดแผลของเฉินผิง แววตาแฝงไปด้วยความประหลาดใจ เฉินผิงต้านพลังสะท้อนกลับของกฎแห่งสวรรค์ของสองอาณาจักร ด้วยพลังของขั้นเซียนโลการะดับสองและยังรอดมาได้ คนที่ถึกทนแบบนี้มีไม่มากนัก

นักรบเกราะทองสองคนก้าวออกมาข้างหน้า ประคองเฉินผิงอย่างระมัดระวังและพาเขาขึ้นแท่นบิน แท่นนั้นเปลี่ยนเป็นลำแสงสีทองและพุ่งทะยานสู่ขอบฟ้า

เฉินผิงมองลงไปเห็นทุ่งหญ้าเบื้องล่างที่แผ่กว้างราวกับผืนผ้าสีเขียว มองเห็นขุนเขาทอดยาวไกลๆ ปราณเซียนหนาแน่นจนแทบสัมผัสได้ ราวกับเป็นโลกอีกใบหนึ่งที่แตกต่างจากความมืดมิดของชั้นหก หลังจากเหาะอยู่ราวสองชั่วโมง พระราชวังอันโอ่อ่าก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นท่ามกลางหมู่เมฆและหมอกเบื้องหน้า

วังแห่งนี้สร้างขึ้นจากหยกขาวทั้งหลัง หลังคาปูด้วยกระเบื้องเคลือบสีทองที่ส่องประกายใต้แสงอาทิตย์ อักขระศักดิ์สิทธิ์นับไม่ถ้วนจารึกบนกำแพงวัง แผ่รัศมีสง่างามปกคลุมทุกสิ่ง

รอบวังมีเสาแสงสีทองเก้าต้นสูงทะลุเมฆ นักรบเกราะทองคำยืนเฝ้ารอบๆ พวกเขาสง่างามและน่าเกรงขาม

“นั่นคือวังราชาสวรรค์”

นักรบเกราะทองข้างเฉินผิงกล่าวด้วยความภาคภูมิ “นับตั้งแต่ศึกแห่งทวยเทพเมื่อครั้งโบราณ วังราชาสวรรค์คือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งชั้นแปด วังแห่งนี้มีผู้ปกครองสี่คน”

แท่นบินลอยอยู่เหนือลานหินอ่อน ใจกลางมีรูปปั้นสูงตระหง่านสวมชุดจักรพรรดิที่ชูคทาขึ้นฟ้า ดวงตาหินจ้องมองมนุษย์ทุกคนเบื้องล่าง บรรพบุรุษแห่งวังราชาสวรรค์

นักรบพาเฉินผิงผ่านรูปปั้นไป แผ่นหินหยกขาวสลักอักขระที่ส่งความอบอุ่นอ่อนโยนสู่ผิวของเขา ช่วยบรรเทาบาดแผล

ประตูทองหลายชั้นเปิดออก จนกระทั่งมาถึงหน้าท้องพระโรง