เมื่อเรือรบลงจอด เฉินผิงก็พาหลิงซื่อก้าวลงจากเรือ ราชาจินเป็นคนแรกที่ก้าวไปข้างหน้า เมื่อเห็นแสงพลังวิญญาณที่อาบร่างหลิงซื่อและรัศมีอันน่าเกรงขามของสี่องครักษ์สวรรค์ ราชาจินก็รีบโค้งคำนับ “คารวะเจ้าตำหนักลำดับสี่ ข้าคือราชาจินแห่งแคว้นเฉิน การมาเยือนของท่านได้ช่วยชั้นหกจากความพินาศ เป็นบุญคุณกับเรายิ่ง!”
“เจ้าตำหนักลำดับสี่!” หลายสิบเสียงอุทานขึ้นพร้อมกัน ฉีเต้าจาง จื่อหยวน หลิงเย่วและผู้รอดชีวิตคนอื่นๆ โค้งคำนับเช่นกัน ดวงตาเป็นประกายด้วยความหวัง
ไม่มีใครคาดคิดว่าเฉินผิงจะโน้มน้าวผู้ปกครองวังราชาสวรรค์ได้ ทั้งยังกลับมาพร้อมเหล่ายอดฝีมือที่แข็งแกร่งพอจะทลายทั้งกองทัพ
จื่อหยวนรีบวิ่งไปหาเฉินผิง เสื้อคลุมสีม่วงของเธอพริ้วไหวขณะตรวจบาดแผลของเขา ตาของเธอรื้นน้ำตา “เจ้าไม่รู้หรอกว่าเราเป็นห่วงเจ้ามากแค่ไหน เฉินผิง”
เฉินผิงลูบมือเบาๆ ปลอบใจเธอ “ผมอยู่กับท่านเจ้าตำหนัก ใครจะทำอะไรผมได้?”
หลิงซื่อยกมือขึ้น น้ำเสียงสงบดุจแสงจันทร์ “ไว้ทักทายกันทีหลัง มารกลืนวิญญาณอยู่ที่ไหน?”
ราชาจินยืดตัวขึ้น เสียงแข็งกร้าวด้วยความโกรธ “เขายึดครองแคว้นเฉิน เที่ยวปล้นสะดมไปทั่วทุกแห่งเพื่อสร้างกองทัพขึ้นมาใหม่”
“งั้นเราก็โจมตีที่จุดตาย” หลิงซื่อหมุนตัว เสื้อคลุมยาวสะบัด ก้าวเดินกลับขึ้นไปบนเรือ “ราชาจิน รวบรวมผู้บำเพ็ญเพียรที่รอดชีวิตทุกคน ใครที่ยังสู้ไหว ไปกับข้าที่นครหลวง”
“รับทราบ!” เสียงตะโกนตอบรับของราชาจินดังขึ้นทันใด
แสงสว่างวาบพุ่งผ่านท้องฟ้า และภายในวันเดียว กองกำลังที่เหลือไม่มากนักจากทุกมุมของชั้นหกก็รวมตัวกันที่เรือรบลอยฟ้า
เหลืออยู่ไม่ถึงหมื่นคน แต่ดวงตาของทุกคนเต็มไปด้วยความโกรธแค้นร้อนผ่าว
เมื่อนักรบคนสุดท้ายก้าวเท้าขึ้นเรือ เรือก็ส่งเสียงจากนั้นก็ขยายออก ดาดฟ้าเรือยาวขึ้น เสากระโดงตั้งขึ้นดุจต้นไม้ใหญ่เพื่อรองรับน้ำหนัก
ภายใต้การคุ้มกันของนักรบเกราะทองสามร้อยนายและสี่องครักษ์สวรรค์ เรือแล่นทะยานเข้าหาแคว้นเฉินที่พังทลาย ท่ามกลางความมืดมิดบนฟ้า แถบแสงจางๆ จับตามลำเรือ
เรือรบแล่นฝ่ารัศมีมารหลายชั้น ผู้บำเพ็ญมารผุดขึ้นจากดินแดนรกร้าง แต่กลับถูกสี่องครักษ์สวรรค์กำจัดสิ้น ไม่มีดาบของศัตรูแม้แต่เล่มเดียวที่หยุดยั้งพวกเขาได้
เฉินผิงยืนอยู่ที่ดาดฟ้าส่วนหน้า ชายขอบนครหลวงปรากฎใต้หัวเรือ หอคอยจมดิ่งลงสู่หมอกควันสีดำ เสียงกรีดร้องดังไปตามสายลม


หัวของผู้บำเพ็ญเพียรที่ถูกตัดขาดซึ่งแขวนไว้บนกำแพงเพื่อข่มขู่ได้หายไปแล้ว แทนที่ด้วยอักขระสีดำตามเชิงเทิน สร้างวงแหวนอาคมอันน่าสะพรึงกลัวที่ปกคลุมทั้งเมืองในความเงียบ
ภายในกำแพงเมือง ถนนที่เคยพลุกพล่านไปด้วยผู้คนถูกทิ้งร้าง ในตรอกมืดมีเสียงกรีดร้องดังระงมและเสียงหัวเราะเบาๆ ของเหล่ามารที่สะท้อนไปมา
บ้านเรือนและร้านค้าถูกกัดกร่อนด้วยรัศมีมาร หนามสีดำผุดขึ้นบนทุกกำแพง คล้ายจะพังทลายลงมาเมื่อเผชิญสายลมแรง
ลึกลงไปในพระราชวังแห่งนครหลวง ภาพอันน่าสะพรึงกลัวราวกับฝันร้ายได้ปรากฏขึ้น
ที่ใจกลางท้องพระโรง มารกลืนวิญญาณลอยอยู่เหนือพื้นหินอ่อน เส้นด้ายสูบวิญญาณนับพันเส้นงอกออกมาจากรัศมีของเขา มัดเขาไว้กับโถสีดำสนิทที่วางเรียงราย
ภายในโถแต่ละใบคือแสงพลังวิญญาณริบหรี่ที่ร่ำไห้ด้วยความเจ็บปวด วิญญาณของผู้บำเพ็ญเพียรที่ถูกจับตัวมา ถูกขังไว้ตลอดกาลพร้อมกับความหวาดกลัว


ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
กดอ่านไม่ได้แก่ไขให้ด้วยนะคับ...
กดอ่านไม่ได้อะคับ...
ปลดล็อคอ่านไม่ได้...
กดอ่านไม่ได...
กดอ่านไม่ได้เลย...
ชอบกดปลดล็อคไม่ได้ แก้ไขที...
ปลดล็อคอ่านไม่ได้...
อ่านไม่ได้แอดมินช่วยดูที .... {code: 4, message: 'Cannot buy chapter, contact admin for the details.'}...
รออ่านไม่ได้เลย ปลดล็อคไม่ได้ แอดมินช่วยดูที่ {code: 4, message: "Cannot buy chapter, contact admin for the details."}...
ปลดล็อคแล้วอ่านไม่ได้...