หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5503

เสียงขอบคุณดังระงมรอบแท่นหลอมวิญญาณ เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรต่างพุ่งเข้ามาหานักบวช โค้งและหมอบกราบด้วยความซาบซึ้ง ไม่มีใครสัมผัสได้ถึงหลุมลึกที่ซ่อนอยู่ ซึ่งบรรจุส่วนหนึ่งของวิญญาณแต่ละคนเอาไว้

นักบวชจินเพี่ยวยกมือขึ้นด้วยท่าทีแสร้งถ่อมตน ทว่าในใจกลับมีประกายโหดเหี้ยม

ไม่นานวิญญาณของพวกมันจะเหือดแห้งเมื่อเรี่ยวแรงถดถอยและจิตใจพร่าเลือนน้ำเต้าวิญญาณของข้าจะได้กินจนอิ่ม

ความคิดนั้นซ่อนใต้รอยยิ้มของเขา

"พวกโง่" เสียงต่ำๆ ดังมาจากมุมมืดอีกด้าน เสียงที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยามของเฉินผิงแทรกผ่านความรื่นเริงของพวกเขา

เสียงนั้นกระทบแท่นบูชาดังกังวาน ทำเอาบรรยากาศเริ่มอึดอัด

ทุกคนหันมามอง ความยินดีเปลี่ยนเป็นมุ่งร้าย สายตาที่มองนักบวชจินเพี่ยวด้วยความยกย่องพลันโกรธเกรี้ยว

ชายร่างบึกบึนเคราดกชี้หน้าเฉินผิง "เจ้าคนโอหังนี่อีกแล้ว! นี่ไม่ใช่เรื่องของเจ้า ริษยาผู้อื่นนักหรือยังไง?"

เฉินผิงไม่สนใจเขา จ้องมองนักบวชจินเพี่ยวและพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น "ส่งน้ำเต้าวิญญาณมาซะ"

ไม่ใช่เสียงตะโกน แต่เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรได้ยินถ้วนหน้า นักบวชจินเพี่ยวเริ่มอึดอัด

รอยยิ้มของนักบวชหายไป เขาโบกมือแสร้งทำเป็นสับสน "น้ำเต้าวิญญาณ? สหาย ข้าไม่รู้ว่า-"

ระหว่างที่พูดเขาถอยหลังเล็กน้อย มือสัมผัสเครื่องรางสื่อสารที่ห้อยติดเข็มขัด

ต้องรีบติดต่อเจ้าตำหนักหลิว ถ่วงเวลามันไว้ก่อน