หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 553

ที่คฤหาสน์บนเขาผานหลง เมืองหงเฉิง

เฉินผิงขังตัวเองอยู่ในห้องนานสี่วัน คอยดูดพลังจากศิลาวิญญาณ ซึ่งที่ลานกว้างมีเหลืออยู่ไม่มากนักตอนนี้

พลังในตัวเฉินผิงมีเกือบมากพอที่จะใช้เจาะทะลวงจุดชีพจรตันเถียน

หน้าผากของเฉินผิงชุ่มเหงื่อจากทุกครั้งเขาเจาะทะลวง ไม่ใช่แค่จุดชีพจรตันเถียนของเขาที่กำลังปรับโครงสร้างใหม่ แต่ร่างกายของเขาก็ด้วย

เฉินผิงรู้สึกแย่และอ่อนเพลียราวกับกระดูกของเขากำลังถูกบดขยี้ แต่เขาก็ไม่กล้าหยุดพักเพราะเขารู้ดีว่าตอนนี้เขาต้องเจาะทะลวงให้ได้!

ถ้าทำสำเร็จเมื่อไหร่ เขาจะทรงพลังยิ่งขึ้นไปอีก แต่ถ้าล้มเลิกตอนนี้เขาอาจจะทำมันไม่ได้อีกนานแสนนาน

ตูม!

ฉับพลันนั้นมีเสียงกึกก้องดังจากร่างของเฉินผิง เมื่อจุดชีพจรตันเถียนแตกเพราะพลัง อย่างไรก็ตาม จุดชีพจรที่แตกก็ปรับโครงสร้างอย่างรวดเร็วเมื่อมันดูดซับพลังเข้าไป

ช่างน่าทึ่งที่ทุกอย่างสงบลงหลังพลังถูกดูดกลับเข้าไปในจุดชีพจรตันเถียน

“ฉันทำได้แล้ว!”

เฉินผิงเบิกตากว้างอย่างตื่นเต้น

ถ้าจุดชีพจรตันเถียนที่ขั้นพื้นฐานเป็นถังน้ำ พลังของเฉินผิงก็คงเป็นอ่างอาบน้ำ น้ำแค่ถังเดียวคงเติมอ่างอาบน้ำไม่เต็ม!

เฉินผิงมองออกไปนอกหน้าต่าง รับรู้ได้ว่าเขามองเห็นได้ไกลเป็นร้อยไมล์และได้ยินเสียงว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างจากระยะนั้น

พลังของเขาก็เปลี่ยนไปมากเช่นกัน การเข้าถึงขั้นหลุดพ้นหมายความว่าการฝึกพลังเริ่มขึ้นแล้ว

เมื่อเฉินผิงออกมาจากห้อง เขาไม่เห็นซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์ เขาเดาว่าทั้งสองคนคงออกไปซื้อของแก้เบื่อ