หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 596

“คุณฉาง ลูกชายของคุณหายดีแล้ว เขาไม่ได้ถูกอะไรควบคุมอีกต่อไป แสงที่คุณเห็นเมื่อสักครู่ก่อนนี้คือแสงศักดิ์สิทธิ์ หากเขายังถูกควบคุมโดยกู่ฉงควบคุมจิตอยู่ มันก็จะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสงบสติอารมณ์ลงได้ ดังนั้นก็อย่าได้เชื่อเรื่องไร้สาระที่เฉินผิงพูดเลย” หยวนเป่าจงกล่าว

โจวจ้าวหลงซึ่งยืนอยู่ด้านข้างก็กล่าวเย้ยหยันขึ้นว่า “ผมพนันได้เลยว่าเฉินผิงแต่งเรื่องหุ่นเชิดขึ้นเพียงเพื่อจะเรียกร้องความสนใจของคุณ เพราะก่อนหน้านี้เขาไม่มีโอกาสจะแก้ตัว ตอนนี้คุณฉางหยวนหายดีแล้ว เขาจึงรู้สึกไม่พอใจแล้วพยายามจะฉวยผลประโยชน์จากสิ่งที่คุณหยวนทำไว้

ฉางหยวนจุนเชื่อในคำพูดของเขา แม้ว่าฉันจะเป็นคนขอให้เฉินผิงช่วยฉางหยวนเอง แต่ฉางหยวนก็ฟื้นก่อนที่เขาจะได้ทันทำอะไร จึงอาจจะจริงก็ได้ที่เฉินผิงจะน้อยใจแล้วปั้นเรื่องหุ่นเชิดขึ้นมาเพื่อสร้างโอกาสให้ตัวเอง หากเขาได้รับโอกาสในการรักษาฉางหยวน

เขาก็จะทวงความดีความชอบจากการฟื้นตัวของฉางหยวนได้!

“อืม! นายกล้าดียังไงถึงฉวยโอกาสฉกผลประโยชน์ในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำ! คนหนุ่มอย่างนายควรจะหมั่นศึกษาหาความรู้เพื่อพัฒนาตนเองแทนที่จะมาใช้เล่ห์เหลี่ยมอย่างนี้ ลูกชายของฉันสบายดีแล้วแต่นายก็ยังคงตั้งใจที่จะทำร้ายเขาอีก หากนายกล้าแตะต้องเขาอีกครั้ง ฉันรับรองว่านายจะไม่ได้เดินออกไปจากที่นี่โดยยังมีร่างกายที่สมบูรณ์ครบถ้วน!” ชายผู้อาวุโสกว่าจ้องมองเฉินผิงด้วยแววตามาดร้าย

จ้าวอู๋ฉีกระตุกแขนเสื้อของเฉินผิงเบาๆ แล้วอ้อนวอนด้วยความหวาดกลัวต่อสายตาของฉางหยวนจุนที่จ้องมองมา “คุณเฉิน ผมคิดว่าทางที่ดีเราควรจะปล่อยเรื่องนี้ไปก่อน แล้วค่อยมาคุยกันให้รู้เรื่องที่หลัง!”

“วันนี้ผมจะต้องจัดการกำจัดกู่ฉงควบคุมจิตนี้ให้ได้ มิเช่นนั้นคนหลายคนจะต้องทนทุกข์ทรมานเพราะมัน”

เฉินผิงยังคงนิ่ง ตอนนั้นเขาได้ตัดสินใจแล้วที่จะกำจัดกู่ฉงให้ได้ การที่ปล่อยฉางหยวนให้เป็นอิสระนั้นอาจก่อให้เกิดผลร้ายอันน่าสยดสยองเกินจินตนาการได้ ความสงบสุขของสังคมกำลังเป็นเดิมพัน

“แต่หยวนเป่าจงก็เพิ่งจะใช้แสงศักดิ์สิทธิ์ตรวจฉางหยวนแล้ว และผลก็ออกมาว่าเขาไม่มีปัญหาอะไร”

จ้าวอู๋ฉีไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเฉินผิงจึงยังคงดื้อดึงอยู่

“สิ่งที่เรียกว่าแสงศักดิ์สิทธิ์นั่น ก็เป็นเพียงกลอุบายที่เขาใช้หลอกลวงพวกคุณ อย่าได้ลืมว่าพวกเขาต้องตะเกียกตะกายหนีออกมาจากห้องอย่างลนลานเพราะเจ้ากู่ฉงควบคุมจิต เหตุผลที่หยวนเป่าจงอ้างว่าลูกชายของคุณฉางสบายดีนั้นก็เพื่อที่จะกันถ้าไม่ให้ผมอ้างสิทธิ์จากผลงานของเขาเท่านั้นเอง!”

เฉินผิงรู้ตั้งแต่ต้นแล้วว่าหยวนเป่าจงจงใจพูดเท็จ เพราะฝ่ายนั้นได้เห็นกู่ฉงควบคุมจิตด้วยตาของเขาเองแล้ว เขาจึงควรรู้แน่ชัดแล้วว่าฉางหยวนกำลังถูกมันควบคุม”

“หยุดพร่ำเรื่องไร้สาระเสียที ฉันรู้นะว่านายต้องการฉกเอาความดีความชอบของคุณหยวน!” โจวจ้าวหลงพูดหยาม

ฉางหยวนจุนเข้าไปยืนคั่นระหว่างฉางหยวนกับเฉินผิง เขามีสีหน้าเคร่งเครียดขณะที่เตือนว่า “ต่อให้ลูกชายของฉันจะเป็นหุ่นเชิดจริง ฉันก็จะไม่มีวันยอมให้นายแตะต้องเขาแม้เพียงปลายนิ้ว!”