หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 631

“มีคนรุ่นใหม่ไม่กี่คนที่สามารถสร้างธุรกิจและประสบความสำเร็จได้แบบคุณ ลูกชายของฉันเองก็อายุไล่เลี่ยกับคุณ แต่ว่าเขาเอาแต่เล่นโทรศัพท์หรือเล่นเกมที่บ้านอยู่ตลอดเวลา เขาจะไม่หางานทำด้วยซ้ำ เราเลี้ยงเขามาหลายปีโดยเปล่าประโยชน์จริงๆ...” คนขับรถบ่น

เฉินผิงทำได้เพียงยิ้มและรับฟังเท่านั้น เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไป ทุกครอบครัวต่างก็มีปัญหาของตัวเอง แม้ว่าเขาจะมีพ่อแม่ที่รักเขา แต่เขาเองยังคงที่ต้องการจะรู้ว่าพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดเขาอยู่ที่ไหน

ขณะที่คนขับพูดคุยอยู่ตลอดทาง จู่ๆ ก็มีรถยนต์แลนด์โรเวอร์สองคันขับผ่านรถแท็กซี่ไป พวกเขาขับผ่านไปอย่างรวดเร็วจนคนขับรถแท็กซี่ต้องหักหลบเข้าข้างทางด้วยความตกใจจนเกือบจะชนเข้ากับภูเขาที่อยู่ข้างๆ

“พวกแกขับรถภาษาอะไรกัน? ตาบอดหรือไง? ถนนบนภูเขาก็สูงชัน อยากตายหรือไงน่ะ?” คนขับรถลดกระจกลงและตะโกนด่าออกไป “ต่อให้ขับรถหรูแล้วทำไม? ถ้าขับรถแบบนี้ไม่ช้าก็เร็วคนแบบพวกแกต้องตายแน่สักวันหนึ่ง”

คนขับแท็กซี่ขับรถของเขาต่อไปหลังจากสาปแช่งจบ แต่ทว่า รถยนต์แลนด์โรเวอร์ได้จอดอยู่กลางถนน รถทั้งสองคันจอดอยู่ข้างกันทำให้ปิดกั้นเส้นทางจราจรที่จะไปต่อ

เมื่อเห็นดังนั้น สีหน้าของคนขับรถแท็กซี่เปลี่ยนไปในทันที ความหวาดกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขารีบเหยียบเบรคเพื่อหยุดรถอย่างรวดเร็ว

มีชายร่างกำยำจำนวนหนึ่งเดินลงมาจากรถ มีชายหน้าตาน่ากลัวเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งสี่คนอยู่ท่ามกลางพวกเขา มันเป็นภาพที่น่าหวาดหวั่นจนทำให้คนขับแท็กซี่ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว ไม่คิดว่าพวกเขาจะจอดรถขวางหลังจากที่ได้ยินเขาตะโกนด่าออกไป

ไม่มีทางที่คนทั่วไปจะขับรถยนต์แลนด์โรเวอร์ได้ และคนขับแท็กซี่ก็รู้ตัวดีว่าไม่มีทางไปทำอะไรพวกเขาได้ เขาจึงรีบหยิบซองบุหรี่ออกมารวมทั้งเงินค่าจ้างที่หามาได้ในวันนั้นเพื่อจะมอบให้พวกเขาเป็นการขอโทษ

“ฉันเกรงว่าฉันคงไม่สามารถหนีรอดไปได้...” เขาถอนหายใจออกมาก่อนจะเปิดประตูรถ

เฉินผิงไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้หัวเราะคนขับรถได้ ท่าทางจองหองของเขาตอนที่ตะโกนด่าพวกเขาออกไปก่อนหน้านี้ มันไม่มีความกลัวใดๆ เลย แต่ดูที่เขาทำตอนนี้สิ