หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 632

เฉินผิงรู้ว่าชายคนนั้นกำลังเข้าใจผิดและคิดไปเองว่าเขาเป็นคนฆ่าลูกชายของเขา แต่ทว่า เขาเองก็ไม่สามารถอธิบายความจริงได้ว่าใครเป็นผู้ลงมือฆ่าฉินกัง ฉินเสี่ยวเทียนจะล่วงรู้ถึงเรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด ไม่เช่นนั้นอู่เม่ยเอ๋อร์อาจตกอยู่ในอันตรายได้

“ลูกชายของคุณมาวุ่นวายกับผมเอง ดังนั้นเขาก็สมควรตายแล้ว” เขายอมรับว่าเป็นคนฆ่าฉินกัง

ฉินเสี่ยวเทียนกัดฟันกรอด “ได้เลย เยี่ยมมากที่แกกล้ายอมรับ แกฆ่าหลานของฉัน แล้วมาฆ่าลูกชายฉันอีก ต่อให้พระเจ้าก็ช่วยแกไม่ได้แล้วตอนนี้ วันนี้ฉันจะต้องฆ่าแก”

จากนั้นเขาออกคำสั่งสี่เพชรพยัคฆ์ “ฆ่ามัน!”

คำพูดของฉินเสี่ยวเทียนเหมือนเป็นข่าวดีสำหรับพวกเขา พวกเขาพยักหน้าแล้วเดินก้าวออกมา เผชิญหน้ากับเฉินผิง

เฉินผิงยิ้มมุมปากมองไปที่กลุ่มชายที่แต่งตัวดูคล้ายกับขอทาน “ในตระกูลฉินไม่เหลือใครแล้วงั้นเหรอ? ทำไมถึงเอาขอทานพวกนี้มาสู้กับผม?”

“อย่าเพิ่งได้ใจไป เฉินผิง เดี๋ยวแกก็จะยิ้มไม่ออก”

ขณะนั้นเอง ผู้นำของสี่เพชรพยัคฆ์ หนุมานคำรามและปล่อยพลังออร่าออกมาจากรอบตัวเขา พลังนั่นค่อยๆ รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

รอยยิ้มของเฉินผิงหายไปทันทีที่เขาสัมผัสได้ถึงพลังนั่น เขาบอกได้เลยว่าคนท่าทางไร้บ้านที่อยู่ต่อหน้าผู้นี้มีพลังที่น่าสะพรึงกลัว

พลังที่ล้อมรอบหนุมานทวีความรุนแรงขึ้น แสงสีแดงอ่อนค่อยๆ ออกมาจากร่างกายของเขา

แสงสีแดงนั่นค่อยๆ จางลงก่อนจะหายไปในที่สุด ขณะเดียวกัน ร่างกายของเขากลายเป็นสีแดง กล้ามเนื้อของเขาขยายใหญ่ขึ้น เขาก้าวเดินออกไปด้านหน้า ภูเขารอบตัวเขาสั่นสะเทือนและทิ้งรอยเท้าลึกไว้ที่พื้นภายใต้เขา

“เฉินผิง ร่างกายของสี่เพชรพยัคฆ์นั้นไม่ต่างจากเหล็กกล้า ที่จริง อาจจะแข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ ตระกูลของเราให้ยาเขามาหลายปีนั่นจึงทำให้พวกเขาเป็นอมตะก็ไม่ปาน ทางเลือกของแกตอนนี้มีแต่ความตายเท่านั้น” ฉินเสี่ยวเทียนพูดอย่างเย่อหยิ่ง

เฉินผิงยังคงยืนนิ่งเงียบ เขารู้ได้ทันทีว่าทั้งสี่มีวิชาศิลปะการต่อสู้อยู่ในระดับสูง เมื่อเห็นว่าเขาได้กินยายาทลายร่างไปก่อนหน้านี้ เห็นทีเขาต้องใช้โอกาสนี้ทดลองพลังเขาสักหน่อย

ทำไมเขายังคงพยายามพุ่งตรงเข้าใส่ ทั้งที่เขารู้ดีว่าหนุมานมีปราณแข็ง ร่างกายของเขาแข็งแกร่งราวกับเหล็ก?

ตูม!

กระนั้น ร่างกายของหนุมานกลับเพียงแค่แกว่งเล็กน้อยเท่านั้น ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นกับเขาอีก

ฉินเสี่ยวเทียนตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น “ขะ เขาอ่อนแอขนาดนั้นเลยเหรอ? ว่าแต่มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอ?”

เขาสามารถฆ่าฉินเฟิงและเยี่ยหลางได้ ไม่มีทางที่เขาเป็นแค่นักสู้ธรรมดา เขาตายอย่างง่ายดายเช่นนี้ได้ยังไง?

หรือจะเป็นไปได้ว่า เขาเลือกที่จะยอมตายเพราะรู้ดีว่าไม่มีทางหนีรอดและไม่อยากถูกทรมาน?

ใช่! ต้องเป็นแบบนั้นแน่!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาก็หันมองไปยังทิศทางของบ้านเขาแล้วพูดว่า “ลูกเอ๋ย พ่อได้ให้ความยุติธรรมแก่เจ้าแล้ว! พ่อจะเอาหัวของเฉินผิงกลับบ้านให้เจ้า!”