หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 633

น้ำตาไหลลงบนใบหน้าของฉินเสี่ยวเทียน ถึงแม้เขาจะโกรธที่ฉินกังไม่เชื่อฟังเขา แต่ยังไงฉินกังก็เป็นลูกชายของเขา สุดท้ายแล้ว เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาต้องเสียใจที่เสียลูกชายไป

“ลากเฉินผิงออกมาแล้วตัดหัวมันมาให้ฉัน!” ฉินเสี่ยวเทียนสั่งหนุมาน

หนุมานเดินตรงไปยังซากปรักหักพัง เขาเริ่มขุดหาเฉินผิงแต่เขากลับต้องหยุดลงด้วยความประหลาดใจ

พสุธาเริ่มสั่นไหว เฉินผิงพุ่งขึ้นมาหลุดออกจากซากหินที่ทับเขาไว้ ในมือของเขามีหินก้อนหนึ่งน้ำหนักหลายร้อยปอนด์

“วันนี้ฉันจะเอาชีวิตแก!” เฉินผิงตะโกนกลางอากาศ

เขาขว้างหินก้อนนั้น พุ่งเข้าใส่หัวของหนุมาน

เหตุการณ์พลิกผันในทันที ทุกคนต่างตกใจ สายตาพวกเขาจับจ้องไปที่เฉินผิงด้วยความไม่เชื่อสายตาตนเอง

โครม!

หินก้อนใหญ่พุ่งเข้าใส่ที่หัวของหนุมานพร้อมเสียงที่ดังก้องไปทั่วแผ่นดินและเสียงหินที่แตกออกมานับล้านชิ้น แต่ทว่าหนุมานยังยืนอยู่ได้ เขาสะบัดเอาเศษหินออกจากตัวโดยที่ไม่เป็นอะไรเลย

ฉินเสี่ยวเทียนหัวเราะออกมา “ฮ่า! แกนี่ช่างโง่เง่านัก หินธรรมดาแบบนั้นทำอะไรสี่เพชรพยัคฆ์ไม่ได้หรอก! ก่อนหน้านี้แกโชคดีที่รอดออกมาได้ แต่ตอนนี้ฉันจะค่อยๆ ทรมานแก ก่อนที่ฉันจะปลิดชีพของแกซะ!”

“ถ้าหินนั่นไม่ได้ผล ฉันก็คงต้องใช้อย่างอื่น”

เฉินผิงหยิบหินขึ้นมาอีกก้อนที่มีขนาดที่เล็กกว่า

เขาใช้พลังจิตตวิสุทธิแบ่งพลังบางส่วนใส่ไปในหินก้อนนั้น จากหินธรรมดากลายเป็นเหล็กแข็งขึ้นมาทันที

“ฉันจะฆ่าแก!” หนุมานร้องคำรามและวิ่งเข้าใส่เฉินผิง ราวกับวัวกระทิงที่บ้าคลั่ง

ตูม!