หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 634

ฉินเสี่ยวเทียนรู้สึกชอบใจเมื่อเห็นเช่นนั้น “ฮ่า! ใช่ อย่างนั้นแหละ ทุบมันให้แหลกละเอียดจนลมหายใจสุดท้ายของมันเลย”

เฉินผิงจ้องมองสี่เพชรพยัคฆ์อย่างเคร่งขรึม ถ้าตอนนี้เขามีอาวุธที่ดี การที่จะเอาชนะพวกเขาทั้งสี่คนมันคงจะง่ายกว่านี้

ถึงเวลาแล้วที่จะต้องหาอาวุธที่เหมาะสมหรือจะยอมเสี่ยงตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบต่อหน้าสี่เพชรพยัคฆ์เช่นนี้ ซึ่งพวกเขาต่างก็เป็นถึงปรมาจารย์อาวุโส

“ใช้มือของคุณและพลังสร้างดาบขึ้นมา เมื่อคุณและดาบของคุณรวมกันเป็นหนึ่งแล้ว คุณจะมีพลังมากพอจะพลิกสถานการณ์นี้...”

ขณะที่เฉินผิงกำลังกลัดกลุ้มคิดหาวิธีต่อกรกับสี่เพชรพยัคฆ์ จู่ๆ เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น

เขาหันไปยังต้นเสียง เห็นหลงอู่กำลังมองเขาโดยไม่คิดหรือเสนอความช่วยเหลือใดๆ

“ใช้มือของฉันเป็นดาบเหรอ?” เฉินผิงพึมพำ

เขาไม่รู้เลยว่าหลงอู่หมายถึงอะไร

“ร่างกายของคุณนั้นแข็งแกร่งกว่าเหล็ก ใช้มือของคุณเปลี่ยนมันเป็นดาบ ดาบเล่มนี้จะแข็งแกร่งยิ่งกว่าดาบใดในโลก อนิจจา แต่คุณกลับไม่รู้วิธีที่จะใช้มัน” หลงอู่กล่าวเตือนสติ

ความจริงปรากฏสู่เฉินผิง เขาเริ่มครุ่นคิดถึงคำพูดของหลงอู่

สีหน้าของฉินเสี่ยวเทียนเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันทีที่เห็นหลงอู่ “แกเป็นใคร?” เขาถามออกไป “ถ้ายังไม่อยากตาย ก็จงถอยไปซะ”

หลงอู่มองเฉินผิงเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะจากไปโดยไม่พูดอะไร ไม่นานเขาก็หายไปจากสายตา

เฉินผิงค่อยๆ ยืดแขนข้างขวาออกไป ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ขณะที่ความกระจ่างไหลวนอยู่ในสมองของเขา ตอนนี้เขาเข้าใจในสิ่งที่หลงอู่บอกกับเขาแล้ว

“ใช้มือของฉันและพลังสร้างให้มันกลายเป็นดาบ...”

เขารวบรวมพลังจากจุดชีพจรตันเถียน และปล่อยมันไหลตรงเข้าสู่มือขวา