หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 635

สี่เพชรพยัคฆ์สร้างหมัดขนาดมหึมาด้วยพลังลมปราณของพวกเขา ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่ได้ใช้พลังหมัดออกไปอย่างไร้เหตุผล ที่จริงพวกเขารวบรวมพลังลมปราณไว้บนอากาศเพื่อสร้างกำปั้นยักษ์

คลื่นพลังงานหลุดออกมาจากกำปั้นยักษ์ ก่อนที่มันจะพุ่งเข้าใส่เฉินผิง

กำปั้นนั้นมีอานุภาพมากพอที่จะสร้างกระแสลมแรง ลมหวีดหวิวเข้าหูทุกคนในขณะที่มันพัดฝุ่นและเศษเล็กเศษน้อยปลิวว่อนไปทั่วบริเวณ

ฉินเสี่ยวเทียนเองก็แทบจะลืมตาไม่ขึ้นและผงะถอยหลังไปสองถึงสามก้าว เขาจ้องมองที่เฉินผิงและยิ้มออกมา “เฉินผิง ดูซิว่าคราวนี้แกจะหนีรอดไปได้ยังไง”

เฉินผิงหรี่ตาลงและมองไปที่กำปั้นพุ่งลงมาจากท้องฟ้า เขาชูมือขวาขึ้นอย่างช้าๆ แล้วใช้ขาของเขากระทืบลงไปที่พื้น

ตึง! ตึง! ตึง!

เกิดรอยแตกขึ้นเป็นทางยาวไปตลอดถนน

รอยแตกค่อยๆ ขยายขนาดใหญ่ขึ้น จนเขาสามารถเอาทั้งกำปั้นของเขาใส่ลงไปได้

เมื่อมองดูรอยแตกที่พื้น ฉินเสี่ยวเทียนเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ สีหน้าของเขามืดลงอีกครั้งราวกับเมฆครึ้ม

เพียงแค่กระทืบเท้า เฉินผิงก็สามารถสร้างความเสียหายได้มากขนาดนี้ ฉันชักสงสัยแล้วว่าเขาแข็งแกร่งขนาดไหนกัน

ไม่ทันที่ฉินเสี่ยวเทียนจะตอบโต้ ระเบิดขนาดใหญ่พุ่งผ่านอากาศ เฉินผิงพุ่งตัวขึ้นไปจากพื้นและใช้หมัดของเขาเข้าโจมตีกำปั้นยักษ์

ลำแสงเจิดจ้าสว่างวาบก่อนจะหายไปในชั่วพริบตา หลังจากการโจมตีของเฉินผิง กำปั้นยักษ์ถูกบดขยี้จนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เศษซากของมันกระจายไปตามลมทั้งสี่ทิศ

แต่ถึงกระนั้น สี่เพชรพยัคฆ์ก็ยังไม่คิดยอมแพ้ พวกเขารวมพลังและปล่อยหมัดขึ้นไปบนฟ้าสร้างกำปั้นยักษ์อันใหม่ขึ้นมาอีกครั้ง

เฉินผิงแทบจะไม่เหลือแรงใด เขาเพิ่งใช้พลังจิตทำลายกำปั้นยักษ์ไป เมื่อเขาลอยลงมาถึงพื้นกำปั้นยักษ์อีกลูกก็พร้อมเข้ามาหาเขา

ตูม!

เฉินผิงพินิจพิจารณาสภาพที่ดูไม่ได้ของตน ความปีติยินดีผุดขึ้นในหัวใจของเขาร่างกายของฉันแข็งแกร่งกว่าที่คิด ไม่แปลกใจเลยที่ผู้บำเพ็ญเพียรที่มากประสบการณ์อย่างหลงอู่ ยอมลำบากเพื่อให้ได้มาซึ่งยายาทลายร่าง