หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 636

พลังนั่นส่งผลให้หลุมที่พื้นกว้างและลึกขึ้น หลังจากที่ฝุ่นควันจางหายไป ฉินเสี่ยวเทียนที่ยืนอยู่ปากหลุมเห็นเฉินผิงยังคงยืนอยู่ได้ที่กลางหลุม เฉินผิงจ้องมองที่เขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

“ฮึ่ม!” ฉินเสี่ยวเทียนแทบเสียสติ “พวกแกช่างไร้ประโยชน์! พวกแกหิวไส้กิ่วอยู่หรือไง? ปลดปล่อยพลังเต็มที่ออกมา!”

เมื่อได้รับคำสั่ง สี่เพชรพยัคฆ์ต่อยหมัดขึ้นอีกครั้ง

ไม่ช้าหลังของพวกเขาก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ขณะที่พวกเขาเกือบจะหมดแรงจากการใช้พลังลมปราณ หมัดขนาดมหึมาที่พวกเขาสร้างขึ้นก็อ่อนกำลังลงทุกครั้งที่พยายาม

“ฉินเสี่ยวเทียน คุณปล่อยพวกเขาทั้งสี่หิวหรือไง?” เฉินผิงเย้ยถามขณะที่เขายืนอยู่กลางหลุม

ความเดือดดาลแล่นพล่านไปทั่วสมองของฉินเสี่ยวเทียน ก่อนที่เขาจะออกคำสั่งให้สี่เพชรพยัคฆ์โจมตีต่อไป รู้ตัวอีกทีพวกเขาล้มลงกับพื้นแล้ว

สี่เพชรพยัคฆ์เป็นดั่งหุ่นเชิดของเขา พวกเขารับฟังและทำตามคำสั่งทุกอย่างจนกระทั่งพวกเขาหมดเรี่ยวแรงและพลังลมปราณจนสิ้นใจในที่สุด ก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่หยุดโจมตีเฉินผิง แต่ตอนนี้พวกเขากลับล้มลง เห็นได้ชัดว่าตอนนี้พวกเขาตายแล้ว

การตายของสี่เพชรพยัคฆ์ทำให้ฉินเสี่ยวเทียนฟื้นคืนสติ ความวิตกกังวลฉายออกมาจากแววตาของเขา

สี่เพชรพยัคฆ์เปรียบเสมือนไพ่ตายสำหรับตระกูลฉิน แต่ตอนนี้พวกเขากลับต้องมาเสียชีวิตด้วยความเหนื่อยล้าภายใต้คำสั่งของฉินเสี่ยวเทียน เขารู้ดีว่าพี่ชายของเขาจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น

ความเสียใจถาโถมเข้าหาฉินเสี่ยวเทียน ฉันน่าจะรู้ว่าสี่เพชรพยัคฆ์ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินผิง อย่างไรก็ตาม เพราะการยั่วยุของเฉินผิงทำให้ฉันเสียสติ ลงเอยที่ฉันได้ออกคำสั่งให้พวกเขาโจมตีอย่างไม่หยุดยั้ง เป็นสาเหตุให้พวกเขาหมดแรงจนสิ้นใจ

เฉินผิงกระโดดออกมาจากหลุมหลังจากนิ่งเงียบอยู่นาน

เมื่อเขาเห็นร่างของสี่เพชรพยัคฆ์บนพื้น เขาไม่อาจห้ามเสียงหัวเราะของเขาได้ “ฮ่า ฮ่า! ผมคิดว่าจะฝึกฝนร่วมกับสี่เพชรพยัคฆ์สักหน่อย แต่ตอนนี้พวกเขาตายเสียแล้ว พวกเขาตายเพราะหมดพลังลมปราณหรือเปล่านะ?”