หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 643

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอหรอก ฉินเฟิงมันสมควรตายแล้ว เธอไม่ต้องโทษตัวเอง ฉันไม่เป็นไร” เฉินผิงปลอบโยนเธอ โดยบอกเธออย่าได้โทษตัวเองให้มากนัก

“เฉินผิง สอนวิธีฝึกบำเพ็ญฌานให้ฉันที” จู่ๆ ซูอวี่ฉีก็มองเฉินผิงตาไม่กระพริบ “ฉันไม่ต้องการเพียงใบหน้าสะสวย แต่ฉันอยากจะช่วยเหลือคุณได้”

เฉินผิงมองซูอวี่ฉีด้วยความประหลาดใจ เขาไม่รู้สาเหตุที่ทำให้จู่ๆ เธอก็พูดแบบนั้นออกมา ต้องมีใครบอกอะไรกับเธอแน่ๆ

เขาลูบศีรษะของเธออย่างอ่อนโยนพลางกล่าวว่า “ผมเคยบอกคุณแล้วว่ามันเป็นเส้นทางที่แสนจะยากลำบาก คุณสามารถเรียนรู้จากหลิงเอ๋อร์สักสองสามกระบวนท่าได้ นั่นก็เพียงพอแล้ว ใครบอกว่าคุณแค่หน้าตาสะสวยเท่านั้น? สำหรับผลแล้ว คุณเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบที่สุดในโลก”

“ไม่ ฉันอยากเรียนรู้วิธีฝึกบำเพ็ญฌาน ฉันอยากแข็งแกร่งยิ่งกว่าคุณและปกป้องคุณในอนาคตได้” ซูอวี่ฉียืนกราน

ดูเหมือนเธอจะไม่ได้ล้อเล่น

คำยืนกรานของเธอทำให้เฉินผิงรู้สึกประทับใจ แม้จะบรรลุถึงขั้นหลุดพ้นแล้ว แต่เขาก็ไม่มีความคิดจะนำพาผู้ใดเข้าสู่โลกแห่งการฝึกตนเป็นเซียนหรือสอนผู้ใดให้ฝึกบำเพ็ญฌาน

อันที่จริงเฉินผิงเคยมีความคิดจะสอนวิธีฝึกบำเพ็ญฌานให้แก่ซูอวี่ฉี ในฐานที่เป็นผู้บำเพ็ญเพียร ถึงเขาจะไม่ได้กลายเป็นเซียน แต่ก็สามารถมีชีวิตอยู่ได้ถึงสองสามร้อยปี

ถ้าหากเขามีชีวิตอยู่นานถึงขนาดนั้น ซูอวี่ฉีก็จะค่อยๆ แก่ชราแล้วตายไป หนทางเดียวที่พวกเขาจะได้อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าก็คือ ให้ซูอวี่ฉีเข้าสู่โลกแห่งการฝึกตนเป็นเซียนพร้อมกับเขา อนิจจา ตอนนี้เฉินผิงยังไม่มีความสามารถที่จะสอนเธอได้

“ผมยังสอนใครไม่ได้หรอก ผมจะหาอาจารย์มาสอนวิธีฝึกบำเพ็ญฌานให้คุณก็แล้วกัน ลำพังด้วยพรสวรรค์ของคุณ ผมเชื่อว่าคุณจะต้องทำได้ดีกว่าผมอยู่แล้ว”

ถึงเฉินผิงจะไม่สามารถสอนเธอได้ แต่กลับมีคนผู้หนึ่งที่ผุดขึ้นมาในหัว นั่นคือหลงอู่ ในเมื่อหลงอู่เต็มใจช่วยเขาเช่นนี้ เขาก็เชื่อว่าหากเขาขอร้องให้เขาช่วย ฝ่ายแรกก็น่าจะเต็มใจสอนวิธีฝึกบำเพ็ญฌานให้แก่ซูอวี่ฉี

“ฉันก็อยากเรียนเหมือนกัน!” กู่หลิงเอ๋อร์เอ่ยขัดจังหวะ

เธอลาออกจากงานแล้วติดตามเฉินผิงเพราะหวังว่าเขาจะสามารถสอนอะไรเธอสักอย่าง แต่กระนั้นเฉินผิงก็มิได้สอนอะไรเธอเลย

เขาไม่ชอบฝีมือการทำอาหารของเธอ แต่เขาก็ไม่กล้าโอดครวญดังๆ ออกมา

“ไม่เหนื่อยหรอก หลิงเอ๋อร์จะช่วยฉันเอง รอตรงนี้ก่อนนะ”

ด้วยเหตุนั้น ซูอวี่ฉีจึงลากกู่หลิงเอ๋อร์เข้าไปในห้องครัวด้วย

เมื่อเห็นเช่นนี้ เฉินผิงก็ไม่มีทางเลือกนอกจากกลับไปนั่งที่โซฟา เขาได้แต่ภาวนาว่าคราวนี้ฝีมือการทำอาหารของซูอวี่ฉีจะดีขึ้น

ขณะที่เขากำลังรออยู่นั้น จู่ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาทันที

เขารู้สึกประหลาดใจที่เห็นว่าเป็นสายจากเหอจื้อกัง