หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 661

พอพูดถึงป่าเฮยเซี่ยจื่อ เสิ่นว่านซานก็หน้าซีด หลังเงียบอยู่นานเขาก็เริ่มเล่าให้ฟัง

เรื่องกลายเป็นว่าเสิ่นว่านซานเกิดโลภขึ้นมา พอเห็นว่าต้นไม้ในป่าเฮยเซี่ยจื่อทั้งสูงทั้งใหญ่ เขาจึงพาคนงานเข้าไปตัดไม้ในป่า

แม้จะเคยได้ยินมาว่ามีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นในป่าเฮยเซี่ยจื่อ แต่เสิ่นว่านซานคิดว่าเงินที่ได้ก็คุ้มเสี่ยง อีกอย่างพวกเขาเข้าไปด้วยกันเป็นสิบ จึงหายกลัวไปได้เปลาะหนึ่ง

วันแรกที่เข้าไปตัดไม้ผ่านไปด้วยดี งานของพวกเขาคืบหน้าไปมาก แต่ในระหว่างที่กำลังตัดไม้ เสิ่นว่านซานกับคนอื่นๆ ไปเจอต้นโสมเข้า หลังตรวจสอบอย่างละเอียด พวกเขาก็พบว่ามันคือต้นโสมพันปี ทำเอาเสิ่นว่านซานดีใจจนเนื้อเต้น

เสิ่นว่านซานรู้ตัวว่าเขาไม่เคยขุดต้นโสมมาก่อน เขากลัวว่าจะทำให้ต้นบอบช้ำ เขาจึงปล่อยมันไว้ก่อน แต่ก็ยังหวั่นว่าต้นโสมจะหายไปจากที่เดิม เขาเคยได้ยินว่าต้นโสมเก่าแก่มักจะอยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง เขาเลยใช้เชือกสีแดงมัดต้นเอาไว้ แล้วขุดอุโมงค์รอบๆ ห่างจากต้นโสมหลายสิบเมตรเพื่อกันไม่ให้มันหายไปไหน

แต่กลายเป็นว่าจุดที่ขุดอุโมงค์คือสุสานขนาดใหญ่ พวกเขาขุดเจอกระดูกหลายชิ้น แม้ว่าจะเริ่มเสียขวัญ แต่เสิ่นว่านซานก็สั่งให้ขุดต่อไป พร้อมทั้งส่งคนไปแจ้งตระกูลเสิ่นว่าพวกเขาพบต้นโสมพันปี

แต่แล้วก่อนที่จะขุดอุโมงค์เสร็จสิ้น ท้องฟ้าก็พลันมืดดำ ราวกับมีผืนผ้าปกคลุมทั่วทั้งป่า มืดจนมองไม่เห็นนิ้วมือยามเหยียดแขนออกไปข้างหน้าตัวเอง

เสิ่นว่านซานจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น พอมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เฉินผิงไล่ผีไปแล้ว

“หลังจากที่เสิ่นว่านซานส่งคนมาแจ้งข่าวเรา ผมก็พาพรรคพวกออกไปดู แต่ตอนที่ไปถึงเขากลับนอนไม่ได้สติอยู่บนพื้น แม้จะหาดูจนทั่วเราก็ไม่เจอคนอื่นเลย ส่วนต้นโสมก็ยังอยู่ที่เดิมเพราะไม่กล้าไปแตะต้องมัน ผมเลยสั่งให้ลูกน้องพาเสิ่นว่านซานกลับมาบ้านก่อน” เสิ่นว่านฟู่เสริม

เฉินผิงพยักหน้าเบาๆ “ฟังดูมีเหตุผล ไม่แปลกที่ผมรู้สึกหนาวยะเยือกตอนเข้ามาในบ้าน พวกคุณขุดเจอหลุมศพเข้าจริงๆ”

“คุณเฉิน เราจะทำยังไงต่อดี? ผีมันจะกลับมาอีกหรือเปล่าครับ?” เสิ่นว่านฟู่ถามอย่างเป็นกังวล

“พาผมไปที่ต้นโสมพันปีเดี๋ยวนี้เลย ผมจะไปดูหลุมศพแล้วขอให้ผีเลิกหลอกหลอนตระกูลเสิ่น” เฉินผิงตอบ

พอได้ยินดังนั้น เสิ่นว่านฟู่ก็พยักหน้า “ได้ครับ ผมจะพาคุณเฉินไปเอง”