หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 682

เฉินผิงมองฉินเซียวหลินอย่างขยะแขยง จากนั้นก็พูดอย่างรังเกียจ “คุณอาจจะปล่อยผมไป แต่ผมไม่มีโอกาสนั้นให้คุณ วันนี้คุณจะจบชีวิตลงในสนามประลอง”

ระหว่างที่พูด เฉินผิงก็สร้างใบดาบขึ้นมาโดยใช้นิ้วมือ จากนั้นก็ตวัดจนเกิดเป็นวงดาบพลังงานสีเขียว

เขาตวัดมือเฉียบพลัน แล้วซัดมันให้ลอยไปทางฉินเซียวหลิน

ระหว่างที่วงดาบลอยข้ามสนามประลอง พื้นตรงที่มันพุ่งผ่านเกิดเปลวไฟเป็นทางยาว ประกายไฟที่กระจายไปทั่วดูเหมือนพลุที่จุดใต้แสงดวงอาทิตย์

ฉินเซียวหลินหรี่ตาแล้วโบกมืออย่างร้อนรน เขาสร้างกำแพงพลังงานขึ้นตรงหน้าที่ไม่อาจเห็นได้ด้วยตาเปล่า กำแพงนั้นแกร่งยิ่งกว่าสัมฤทธิ์หรือเหล็ก

จังหวะที่วงดาบของเฉินผิงชนกับกำแพง มีเสียงเหมือนเสียงโลหะกระทบกันดังก้อง

วงดาบยังคงเจาะเข้าไปในกำแพง สะเก็ดไฟกระเด็นไปทั่ว จนเริ่มมีเสียงเหมือนใบเลื่อยที่ตัดผ่านกำแพงสัมฤทธิ์ด้วยความเร็วสูง

“เฉินผิง ดูท่านายจะยังแกร่งไม่พอ คิดจริงๆ เหรอว่าการโจมตีอ่อนด้อยอย่างนั้นจะเจาะผ่านการป้องกันของฉันได้”

ฉินเซียวหลินทำหน้าดูถูกดูแคลน เขารู้ว่าอีกเดี๋ยววงดาบจะสลายไป เพราะมันถูกสร้างขึ้นจากพลังงาน เขาจึงมั่นใจว่ามันจะคงสภาพอยู่ได้ไม่นาน เมื่อพลังของผู้ใช้ใกล้หมด วงดาบก็จะหายไปเอง

แผนของฉินเซียวหลินจึงเป็นการบั่นทอนพลังของเฉินผิง ในทางกลับกันเฉินผิงดีใจที่ได้รู้อย่างนั้น แม้ฉินเซียวหลินจะแกร่งกว่าเฉินผิงในทุกทาง เขาก็ไม่มีพลังเหลือพอที่จะวัดกับเฉินผิงได้

เฉินผิงมีพลังวิญญาณมหาศาลในจุดชีพจรตันเถียนของเขา เขาชนะฉินเซียวหลินได้แน่นอนในศึกบั่นทอนพลัง

ขณะที่วงดาบของเฉินผิงยังคงบดผ่านกำแพงพลังงานของฉินเซียวหลิน ความรุนแรงของมันก็ไม่ได้ลดถอยลงตามเวลา กลับกันมีแต่จะมากขึ้นเรื่อยๆ

ซูฉางเซิงเพ่งสายตามองเฉินผิง ราวกับจะพยายามไขความลับทั้งหมดของเขา

ขณะเดียวกัน อู่เม่ยเอ๋อร์ก็ทักท้วงขึ้น “ลุงหลง ดูท่าเฉินผิงจะมีโอกาสชนะค่ะ ฉันว่าคุณคงไม่ต้องเข้าไปยุ่งแล้ว”

หลงอู่พยักหน้า “เฉินผิงคงชนะเป็นแน่ ดังนั้นเราก็ควรไปได้แล้ว”

จากนั้นหลงอู่ก็เดินออกจากสนามประลองไป โดยอู่เม่ยเอ๋อร์เดินตามหลังเขา

ย้อนกลับมาที่สนามประลอง เฉินผิงไม่ได้สังเกตว่าหลงอู่ไปแล้ว เขากำลังใช้จิตตวิสุทธิเสริมแรงประทุให้วงดาบของเขา