หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 681

ขณะที่วงดาบสีเขียวสว่างจ้าลากผ่านอากาศเป็นทางยาว มือขนาดใหญ่สองข้างก็ถูกผ่าจากตรงกลางจนสั่นสะท้าน มือที่ฉินเซียวหลินสร้างด้วยพลังของเขาสลายกลายเป็นฝุ่น

แทนที่จะเป็นฝ่ายได้เปรียบ ฉินเซียวหลินกลับถูกเฉินผิงโต้กลับแทน ทำเอาทุกคนตะลึง

ฉินเซียวหลินหรี่ตาลง แววอาฆาตฉายแรงกล้าในดวงตา เขาไม่พูดไม่จาแล้วเตรียมโจมตีอีกครั้ง

ไม่ว่าเฉินผิงจะบาดเจ็บอยู่หรือไม่ ฉินเซียวหลินก็จะไม่ปล่อยให้เขาได้พักหายใจ เพราะฆ่าเฉินผิงในกระบวนท่าเดียวไม่ได้ เขาจึงต้องสู้ด้วยการบั่นทอนกำลัง ในฐานะที่เป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ เขาแน่ใจว่าเฉินผิงจะต้านไว้ได้ไม่นาน

ฉินเซียวหลินกำมือแล้วชกหมัดจากระยะสิบเมตร เขาซัดก้อนพลังที่ไม่อาจมองเห็นใส่เฉินผิง เพราะท่าโจมตีนี้เร็วมาก คนดูจึงเห็นเพียงรอยควันลากยาวบนอากาศ ไม่ต่างกับไอพ่นด้านหลังเครื่องบิน

เปรี้ยง!

เฉินผิงโต้กลับด้วยคมดาบพลังงานที่ทรงพลังกว่าครั้งก่อนหน้าอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าตอนนั้นเขายังไม่ลงมือเต็มที่

มีเสียงดังกระหึ่ม คมดาบที่เฉินผิงปลดปล่อยเฉือนท่าโจมตีของฉินเซียวหลิน แต่ถึงแม้เฉินผิงจะปัดออกได้เป็นส่วนใหญ่ ส่วนที่เหลือก็ยังชนเข้ากับอกของเขา

พริบตานั้น แรงปะทะมหาศาลก็ทำเอาเฉินผิงปลิวกลับไปที่อีกฟากของสนามประลอง มีร่องลึกที่พื้นตรงที่เท้าสองข้างของเขาไถลไปด้านหลัง จนไปถึงขอบสนามประลองจึงหยุดลง

เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย จะประมาทพลังของปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธไม่ได้เลย ชัดเลยว่าพลังของฉินเซียวหลินต่างกับผู้ฝึกยุทธทั่วไป

ถึงว่าทำไมหลงอู่ถึงต้องเตือนไม่ให้ดูแคลนปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ พวกเขาเป็นศัตรูที่น่ายำเกรง ดูเหมือนว่าพอผู้ฝึกยุทธสำเร็จขั้นนั้นได้ เขาจะยกระดับตนเองอย่างก้าวกระโดด เข้าใจแล้วว่าทำไมพวกเขาถึงใฝ่ฝันอยากเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธจนฝึกกันไม่หยุดหย่อน แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นกันได้ง่ายดาย นอกจากต้องพึ่งการบำเพ็ญเพียรอย่างหนักหน่วงและความสามารถแล้ว ยังต้องอาศัยดวงด้วย