หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 686

ฉินเซียวหลินขมวดคิ้ว “เฉินผิง ฉันยอมแพ้แล้วนะ แกจะเอาอะไรอีก?”

“ยอมแพ้เหรอครับ?” เฉินผิงยิ้มเยาะ ตอนผมเสนอว่าจะไว้ชีวิตถ้าคุณยอมคุกเข่าขอโทษ คุณกลับปฏิเสธ เพราะงั้นวันนี้ไม่มีทางที่ผมจะปล่อยคุณไป”

“แล้วแกอยากฆ่าฉันหรือไง?” ฉินเซียวหลินไม่คิดมาก่อนเฉินผิงจะไม่ยอมปล่อยเขาไป แม้เขาจะยอมจำนนแล้ว

“วันนี้เราสู้กันถึงตาย ถ้าผมแพ้คุณจะไว้ชีวิตผมเหรอ?” เฉินผิงพูดด้วยสีหน้าเยือกเย็น

ความจริงคือเขาไม่เคยคิดจะไว้ชีวิตฉินเซียวหลิน เขาเชื่อว่ามีการเมตตาศัตรูมีแต่จะพาความตายมาให้ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่พ่อพระที่จะมาเห็นอกเห็นใจศัตรู

เมื่อผู้ชมได้ยินว่าเฉินผิงจะฆ่าฉินเซียวหลิน พวกเขาต่างตกใจอ้าปากค้าง

เหลือเชื่อว่าปรมาจารย์อาวุโสยืนกรานว่าจะฆ่าปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ ยิ่งตระกูลฉินตอนนี้มีปรมาจารย์อาวุโสอยู่หลายคน เฉินผิงคิดจะเผชิญกับตระกูลฉินด้วยตัวคนเดียวเหรอ?

“เฉินผิง แกอย่าได้ใจจะดีกว่า พี่ชายฉันก็ยอมแพ้แล้ว แกก็ยังดึงดันจะเอาชีวิตเขา อย่าคิดนะว่าตระกูลฉินจะกลัวแก!”

ฉินเสี่ยวเทียนเดินมาข้างหน้า พร้อมทั้งคนตระกูลฉินที่เหลือล้อมรอบเฉินผิงเอาไว้

“ฉินเสี่ยวเทียน การต่อสู้วันนี้ผมกับฉินเซียวหลินจะเอากันถึงตาย พวกคุณควรถอยไปซะถ้ายังไม่อยากตาย ไม่อย่างนั้น จะไม่มีใครออกจากที่นี่แบบเป็นๆ”

เฉินผิงทำหน้าเคร่งขรึม เขาปลดปล่อยรัศมีสังหารออกมา

“ที่นี่เมืองหงเฉิง ไม่ใช่จิงตู ถ้าคิดว่าจะมีเรื่องกับคุณเฉินได้ พวกคุณก็อยู่ผิดที่แน่แล้ว”

จ้าวอู๋ฉีกับคนอื่นๆ ต่างหงุดหงิดใจเพราะฉินเสี่ยวเทียนพูดถูก แม้พวกเขาจะมีจำนวนมากกว่า ก็มีแค่ไม่กี่คนที่เก่งกว่าปรมาจารย์ ส่วนพวกที่เหลือบางคนยังไม่เคยฝึกพลังด้วยซ้ำ เพราะเหตุนั้น ถึงคนจะเยอะกว่าก็เปล่าประโยชน์เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ฝึกยุทธระดับสูง

ในตอนนั้นต่างฝ่ายต่างจนมุม เมื่อไม่มีใครกล้าลงมือหรือกล้าหนี จึงทำได้เพียงจับจ้องกันอย่างตึงเครียด

“ให้ฉันเป็นคนไกล่เกลี่ยเอง” ซูฉางเซิงเสนอตัวก่อนจะเดินช้าๆ มาที่ฝูงชน

ระหว่างที่ก้าวเท้า เขาแผ่พลังที่มองไม่เห็นไปด้านหน้า ทำให้ฝูงชนต่างเปิดทางให้เขา

ยูดงเดินตามหลังซูฉางเซิง ทั้งคู่เข้าไปอยู่ตรงกลางของสองฝ่าย

หลายคนสงสัยว่าซูฉางเซิงเป็นใคร ในขณะที่ฉินเซียวหลิน ไป๋เสี่ยวซานและจ้าวอู๋ฉีต่างตกใจเมื่อได้เห็นเขา