จ้าวอู๋ฉีรีบเดินเข้าไปทักทายเขาอย่างนอบน้อม “ผมแปลกใจที่เจอคุณที่นี่ คุณซูเป็นเกียรติมากครับ”
“ชมกันเกินไปแล้ว นายพลจ้าว ฉันก็แค่โผล่มาดูเพราะสงสัย” ซูฉางเซิงยิ้มอย่างจริงใจ
“คุณซู..”
ในตอนนั้น ไป๋เสี่ยวซานกับฉินเซียวหลินต่างก็เข้าไปทักทายเขาด้วยความนับถือ
เมื่อทุกคนเห็นว่าเหล่าคนใหญ่คนโตต่างให้ความเคารพซูฉางเซิง จึงพากันหลีกทางให้ พวกเขาไม่อาจรับแรงกดดันที่ท่วมท้นที่แผ่ออกจากเขา
หลังเหลือบมองซูฉางเซิงกับยูดง เฉินผิงก็ถามอย่างห้วนๆ “นี่พวกคุณสองคนกะจะเข้ามายุ่งเหรอครับ?”
“คุณเฉิน นี่คือคุณซูฉางเซิงจากหุบเขายา ซึ่งก็คือ-“
เมื่อจ้าวอู๋ฉีเห็นว่าเฉินผิงดูจะไม่ต้อนรับซูฉางเซิง เขาจึงรีบแนะนำและอธิบายว่าซูฉางเซิงเป็นใคร
แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ ซูฉางเซิงก็บอกมือห้ามเขาพลางหัวเราะขึ้นจมูก “นายพลจ้าว ไม่ต้องแนะนำตัวให้ฉันหรอก เฉินผิงกับฉันรู้จักกันแล้ว”
คำพูดของเขาทำเอาจ้าวอู๋ฉีกับไป๋เสี่ยวซานอึ้งไป พวกเขาสงสัยว่าเฉินผิงไปรู้จักกับซูฉางเซิงตอนไหน
แต่กับฉินเซียวหลิน เขาสัมผัสได้ถึงหายนะที่ใกล้เข้ามาเมื่อได้ยินแบบนั้น
ถ้าเฉินผิงกับซูฉางเซิงรู้จักกันดี ตระกูลฉินคงไม่กล้าแตะต้องเขาอีกต่อไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...