เมื่อออร่านั้นแผ่ปกคลุมไปถึงฉินเสี่ยวเทียนและทุกคนในตระกูลฉินแล้ว พวกเขาก็รู้สึกราวกับมีแรงกดดันมหาศาลกดทับพวกเขาอยู่ ด้วยความที่ไม่สามารถทนทานต่อแรงกดดันนั้นได้ สมาชิกในตระกูลบางคนที่อ่อนแอต่างก็กระอักเลือดออกมาก่อนที่ล้มลงไปกองกับพื้น
ความจริงที่ว่าออร่านั้นเพียงอย่างเดียวก็สามารถทำให้ปรมาจารย์นั้นคุกเข่าลงได้ ก็สามารถบอกได้ถึงความน่ากลัวของอานุภาพแห่งออร่านั้นได้แล้ว
“ถอยออกไป” ฉินเซียวหลินสั่งฉินเสี่ยวเทียน
เมื่อไม่เหลือทางเลือกอะไรอีกแล้ว ฉินเสี่ยวเทียนก็ถอยหลังไปพร้อมด้วยคนในตระกูลฉินทั้งหมด สำหรับฉินเซียวหลินนั้นเขาพยายามรวบรวมแรงกำลังทุกอย่างที่มีเพื่อทุ่มให้สุดตัวแม้เขาจะรู้ว่าความตายกำลังรอเขาอยู่ก็ตามที
“เฉินผิง คุณจัดการต่อได้เลย ไม่มีใครเข้ามาแทรกแซงอีกแล้ว” ซูฉางเซิงยิ้มให้เฉินผิงก่อนที่จะออกไปจากสังเวียนสู้พร้อมกับยูดง
หลังจากที่เขามองซูฉางเซิงเพื่อแสดงความขอบคุณแล้วนั้น เฉินผิงก็หันมาเผชิญหน้ากับฉินเซียวหลินพร้อมส่งสายตาอาฆาตราวจะกินเลือดกินเนื้อ
“วันนี้ ฉันจะส่งแกลงนรกไปเจอกับลูกชายแกที่นั่น”
วินาทีที่เฉินผิงพูดจบลงแล้วนั้น เขาก็กระโจนขึ้นไปในอากาศก่อนจะปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าฉินเซียวหลินปานสายฟ้าแลบ
ฉินเซียวหลินไม่ทันได้ตั้งตัวกับความรวดเร็วของเฉินผิงเลย เขาถอยหลังไปอย่างสิ้นหวังแต่ก็พบว่ามันสายเกินไปเสียแล้ว
เฉินผิงตบหน้าเขาอย่างแรง
เพี้ยะ!
เมื่อเสียงตบนั้นดังขึ้น ร่างของฉินเซียวหลินก็หมุนคว้างอยู่ในอากาศก่อนจะร่วงลงสู่พื้น
ตบนั้นทำให้หน้าซีกหนึ่งของฉินเซียวหลินบวม ไม่เพียงแต่มีเลือดไหลซึมออกมาจากมุมปากเท่านั้น เขายังเสียฟันไปอีกสองสามซี่จากแรงกระแทกของฝ่ามือ
เฉินผิงตบฉินเซียวหลินต่อหน้าต่อตาทุกคนเพื่อให้เขาได้รับความอับอาย และเพื่อส่งสัญญาณเตือนให้ทั่วทั้งยุทธภพหลีกทางเขาไปให้ไกล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...