หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 69

แต่มือของเจ้านั่นที่เพิ่งยื่นมา ก็ถูกเฉินผิงคว้าไว้ได้!

“เงินที่เธอติดพวกแกเอาไว้ฉันจ่ายเอง หยุดมือของแกเอาไว้...”

เฉินผิงพูดกับคนที่สวมสร้อยทองเสียงเรียบ

“แกจ่าย?” เจ้านั่นใช้สายตาพิจารณาเฉินผิง เห็นเฉินผิงสวมเสื้อผ้าธรรมดา ทั้งตัวรวมกันมูลค่าไม่ถึงสองร้อย ก็หัวเราะเสียงเย็นว่า “แกรู้ไหมว่าหล่อนติดเงินพวกเราไว้เท่าไหร่”

“ล้านนึง...” เฉินผิงพูด!

“หึ ล้านนึงไม่น่าจะพอ...” คนที่สวมสร้อยทองแค่นหัวเราะเสียงเย็น

“ทำไมถึงไม่พอล่ะ อาทิตย์ที่แล้วนายบอกฉันว่า แค่ฉันคืนเงินให้ล้านนึงก็พอ...”

หวังหันหันได้ยินก็รีบถามกลับ

“อาทิตย์ที่แล้วก็ส่วนอาทิตย์ที่แล้ว แกว่าเงินของฉันไม่มีดอกเบี้ยหรือไง ตอนนี้เป็นหนึ่งล้านสามแสนแล้ว ให้น้อยไปแม่แต่นิดเดียวก็ไม่ได้!”

คนที่สวมสร้อยทองกระตุกมุมปากขึ้น พูดขึ้นพร้อมสีหน้าดูถูก!

หวังหันหันได้ฟัง ทั้งร่างก็เหม่อลอยไป แค่เวลาสัปดาห์เดียว ก็เพิ่มขึ้นมาสามแสน ต่อให้ตัวเองเป็นเครื่องผลิตเงิน กลัวว่าก็คืนเงินกูดอกเบี้ยสูงแบบนี้ไม่ไหว!

“ได้ เงินหนึ่งล้านสามแสน ฉันให้แก...”

เฉินผิงพูดเสียงเรียบ!

เห็นท่าทางของเฉินผิงที่ตกลงอย่างรวดเร็ว เจ้านั่นก็ชะงักไปครูหนึ่ง แม้แต่ดวงตาของหวังหันหันคู่นั้นก็เบิกกว้าง มองไปทางเฉินผิงอย่างไม่เชื่อ

“พี่เฉินผิงคะ พี่...พี่มีเงินเยอะขนาดนั้นที่ไหน”

หวังหันหันรู้ เฉินผิงไม่มีทางมีเงินมากขนาดนั้น เพิ่งออกจากคุกมาได้ไม่กี่วัน งานก็ยังไม่มี จะมีเงินเป็นล้านได้อย่างไร!

คนที่สวมสร้อยทองได้ยินหวังหันหันพูดแบบนี้ ก็รีบพูดอย่างดุร้ายกับเฉินผิงว่า “ไอ้หนุ่ม แกแน่ใจนะว่าตัวเองมีเงิน ถ้าแกกล้าตุกติกกับฉัน แกคงรู้นะว่าจะเป็นอย่างไร”

ขณะที่พูด เจ้านั่นก็ล้วงมีดพกออกมา ครูดไปมาบนคางของตัวเอง!

เห็นฝ่ายตรงข้ามหยิบมีดพกอกมา ใบหน้าของหวังหันหันก็ขาวซีด หลบไปที่ด้านหลังของเฉินผิงอย่างระวัง!

“ฉันบอกแกแล้วไง ว่าให้แกแน่ พวกแกไปถอนเงินที่ธนาคารกับฉันก็พอ...”

ใบหน้าของเฉินผิงเรียบเฉย ไม่แสดงท่าทีตื่นตกใจแม้แต่น้อย!

คนที่สวมสร้อยทองคนนั้นเห็นเฉินผิงนิ่งสงบ ในแววตาก็อดไม่ได้ที่จะมีความชื่นชมพาดผ่าน “ดี เห็นน้ไอ้หนุ่มอย่างแกมีความเป็นชายชาตรี ฉันจะเชื่อแก ไปธนาคารกับแกสักครั้ง...”