หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 68

เฉินผิงยิ้ม “ลุงซุนวางใจเถอะ ผมไม่ทำอะไรโง่ๆแล้ว!”

ซุนฝูไห่ยิ้มพร้อมกับตบบ่าของเฉินผิง “เธอมีใจแบบนี้ ลุงก็ดีใจมากแล้ว!”

ตั้งแต่ออกจากบ้านซุนฝูไห่มา เฉินเป่ากั๋วถอนหายใจเบาๆ “เฉินผิง ลุงของแกคนนี้นิสัยไม่เลว ถ้าหากว่าพรุ่งนี้เขาหางานให้ได้ แกต้องขยันหน่อย อย่าให้ใครเขามาดูถูกเอาได้”

มองออกอยู่แล้ว ภรรยายาของซุนฝูไห่และลูกสาวทำให้เฉินเป่ากั๋วโมโหไม่น้อย แต่ว่าก็ทำอะไรไม่ได้ ใครให้ตัวเขาไร้ควาสามารถเอง ต้องไปขอความช่วยเหลือจากคนอื่น!

“ครับ ผมรู้แล้ว...” เฉินผิงผงกหัว!

“หันหันเด็กคนนั้นจะทำอย่างไร วันนี้เกิดเรื่องแบบนี้ ก็ไม่กล้าไปขออะไรอีก...”

ถังหงอิงถามอย่างหดหู่!

เดิมพูดไว้ดิบดีว่าจะช่วยหวังหันหันหางานด้วยกัน ตอนนี้แม้แต่จะพูดถึงหวังหันหันก็ไม่มี!

เฉินเป่ากั๋วได้ยิน ก้มหน้าก็จุดบุหรี่ไม่พูดอะไร เขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดกับหวังฉั่งเฟิ่งอย่างไร!

“พ่อครับ แม่ครับ ทั้งสองคนไมต้องยุ่งแล้ว เรื่องงานของหันหันผมหาทางเอง ถ้าหากว่าผมเข้าไปในบริษัทได้ ผมก็สามารถพาหันหันเข้าไปได้...”

ท่าทางของเฉินผิงกำลังปลอบใจพ่อแม่ของตนอยู่!

“คงต้องเป็นแบบนั้น!” เฉินเป่ากั๋วพยักหน้าขึ้นลง!

โบกแท็กซี่ได้แล้ว ก็กลับบ้าน เฉินผิงที่นั่งอยู่ในรถ ก็ส่งข้อความหาหลินเทียนหู่ เล่าเรื่องของซุนฝูไห่ให้ฟัง ให้หลินเทียนหู่ไปเอาเงินกลับมาจากร้านฝูเหยา!

หลังจากที่ตกลงกันแล้ว เฉินผิงก็เก็บโทรศัพท์มือถือ หลับตาลงช้าๆเพื่อพักผ่อน!

ไม่นาน พวกเฉินผิงก็กลับถึงประตูเขตชุมชน ตอนนี้หวังหันหันเดินไปมาอยู่ที่หน้าประตู ราวกับมีเรื่องร้อนใจ

“หันหัน เธอมาทำอะไรที่นี่”

เห็นหวังหันหันที่ประตู เฉินผิงก็ถามอย่างแปลกใจ

“พี่เฉินผิง ฉัน...”

“วางใจเถอะ พี่ไม่ไปทะเลาะกับใครหรอก!” เฉินผิงยิ้มบาง!

ขณะที่เฉินผิงกำลังพูดคุยอยู่กับหวังหันหันนั้นเอง จู่ๆก็มีรถSUVคันหนึ่งจอดอยู่หน้าพวกเขา คนที่ลงมาจากรถสี่คนเป็นพวกล่ำบึ๊ก มีคนหนึ่งในพวกนั้นสวมสร้อยทอง ไว้ผมสกินเฮด ใบหน้าป่าเถื่อนดุร้าย!

หวังหันหันเห็นพวกนั้นก็ตกใจกลัวจนรีบหลบที่ด้านหลังของเฉินผิง!

“แม่สาวน้อย เงินเตรียมไว้เรียบร้อยรึยัง ถ้าหากวันนี้ไม่คืนเงินมา ฉันจะยกของจากบ้านเธอออกไปนะ...”

คนที่สวมสร้อยทองพูดกับหวังหันหัน

“ฉัน...ฉันไม่มีเงิน พอจะผ่อนผันให้สักสองสามวันได้ไหม”

หวังหันหันถามอย่างขลาดกลัว

“ไม่ได้ วันเดียวก็ไม่ได้ ถ้าหากว่าในบ้านเธอไม่มีอะไรที่มีค่า เธอต้องไปกับฉัน ดูเธอสิสวยสะกดใจแบบนี้ คงมีค่าไม่น้อย...”

คนที่สวมสร้อยทองพูดจบ ก็เข้ามาจับหวังหันหันไป โดยไม่สนใจถึงการมีอยู่ของเฉินผิงสักนิด