หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 67

“หัวหน้าชั้น ฉันไม่ปิดบังกับคุณนะ ตอนนี้ที่บริษัทฉันกำลังประสบปัญหา ถ้าหากว่าผ่านมันไปไม่ได้ กลัวว่าก็จะล้มละลาย หากรับเฉินผิงเข้ามา ก็จะเป็นการเสียเวลาเขา”

ซุนฝูไห่ถอนหายใจแล้วพูดออกมา!

เฉินเป่ากั๋วได้ฟัง ก็ถามอย่างเกรงใจว่า “ฝูไห่ มาทำให้นายลำบากแล้วจริงๆ เรื่องงานของเฉินผิง นายไม่ต้องยุ่งแล้ว บริษัทของพวกนายเกิดปัญหาอะไรหรือ”

“เกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ คุณจะช่วยแก้ปัญหาให้ได้หรือ” หลี่เฟิ่งซย๋าถามอย่างเดือดดาล

“ผม...” เฉินเป่ากั๋วเก้ๆกังๆจนหน้าแดงไปหมด!

“หุบปากได้แล้ว!” ซุนฝูไห่ถลึงตาใส่หลี่เฟิ่งซย๋าอย่างโกรธๆ หลังจากนั้นพูดอย่างขอโทษว่า “หัวหน้าชั้น อย่าไปสนใจผู้หญิงพวกนี้เลย บริษัทฉันทำธุรกิจกับร้านตกแต่งฝูเหยาอยู่บ้าง แต่สุดท้ายสินค้ากลับถูกพวกเขายึดไว้ไม่ให้มา ตอนนี้เงินทุนก็ขาดมือ เกรงว่าจะทนไปได้อีกไม่นานนัก!”

“แต่ว่าเรื่องหางานให้เฉินผิง ฉันจะให้เสี่ยงเหมิงไปถามที่บริษัทของเขาดู บริษัทของเธอเป็นบริษัทที่มีบริษัทในเครือ สวัสดิการก็ดี ให้เฉินผิงเข้าไปค่อยๆไต่เต้าตำแหน่งขึ้นไป!”

“พ่อคะ ยังไงหนูก็เป็นแค่พนักงานขายของ จะไปมีความสามารถแบบนั้นได้อย่างไร พ่ออย่ามาสร้งปัญหาให้หนูเลย...”

ซุนฝูไห่เพิ่งพูดจบ ซุนเสี่ยวเหมิงก็พูดขึ้นอย่างไม่พอใจทันที!

“แกไม่มีความสามารถ ไม่ใช่ว่าชุยจื้อหย่วนนั่นเป็นผู้จัดการแผนกขายของหรือไง เขาเป็นผู้จัดการไม่สามารถรับคนได้สักคนเหรอ”

ซุนฝูไห่ถามขึ้น

“เขา...”

“เอาล่ะ เอาแบนี้แล้วกัน ถ้าหากว่าชุยจื้อหย่วนนั่นเรื่องแค่นี้ก็ไม่สามารถล่ะก็ ฉันก็มองว่าพวกแกสองคนไม่เหมาะสมกัน...”

ไม่รอให้ซุนเสี่ยวเหมิงพูดต่อ ซุนฝูไห่ก็พูดข่มขู่ซุนเสี่ยวเหมิง!

ซุนเสี่วเหมิงได้ยิน ก็ไม่พูดอะไร เพียงแต่โกรธจนพูดไม่ออก!

“เหล่าซุน เสี่ยวเหมิงเข้าไปในบริษัทนั้นก็ลงแรงไปมาก คุณทำแบบนี้ไม่ได้กำลังสร้างปัญหาให้ลูกหรือเปล่า อีกอย่างบริษัทเขาก็เป็นบริษัทที่มีเครือข่ายมากมาย ไอ้ขี้คุกจะเข้าไปได้อย่างไร” หลี่เฟิ่งซย๋ากวาดตามองเฉินผิงทีหนึ่ง จากนั้นพูดอย่างไม่พอใจกับซุนฝูไห่

เฉินผิงได้ยินหลี่เฟิ่งซย๋าคำก็ขี้คุกสองคำก็ขี้คุก ก็ไม่รู้สึกสบายใจนัก แต่ซุนฝูไห่เป็นคนไม่เลวเลย เฉินผิงไม่สามารถอาละวาดได้!

“พ่อคะ หนูเพียงแต่พูดอะไรไม่ดีไปก่อนหน้า หนูรับผิดชอบแค่พาเขาไปที่บริษัท จะได้สัมภาษณ์ไหม ก็ต้องดูที่ความสามารถของเขาเองแล้ว...”

ซุนฝูไห่ก็รู้ ว่าภรรยาของเขากับลูกสาวมีท่าทีอย่างไร มันทำให้คนรู้สึกไม่สบายแน่นอน แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่ยิ้มขอโทษ “รอไว้มีเวลา ฉันจะไปดื่มเหล้ากับหัวหน้าชั้นสองคน!”

ซุนฝูไห่ส่งเฉินเป่ากั๋วออกไป หลี่เฟิ่งซย๋านั้นนั่งอยู่บนโซฟา ไม่ได้ขยับไปไหน!

“คุณลุงซุนครับ คุณบอกว่าบริษัทที่ติดเงินคุณชื่อบริษัทอะไรนะครับ”

หลังจากที่ออกไปด้านนอกประตูแล้ว เฉินผิงถามกับซุนฝูไห่

“ชื่อบริษัทตกแต่งฝูเหยา หลานชายรู้จักคนข้างในบริษัทหรือ”

ซุนฝูไห่ถามอย่างสงสัย

เฉินผิงส่ายหน้า “ไม่ครับ แต่ผมแค่อยากลอง ช่วยลุงซุนเอาเงินคืนมา...”

“หลานชาย น้ำใจของเธอลุงรับไว้แล้วกันนะ ไม่ง่ายเลยที่เธอจะได้ออกมา เรื่องผิดกฎหมายอย่าไปทำอีกนะ กตัญญูกับพ่อแม่ให้มาก เรื่องของฉันเธอไม่ต้องจดจำไว้หรอก...”

ซุนฝูไห่นึกว่าเฉินผิงจะไปอาละวาดเอาเงินคืนมา อย่างไรเสียเขาก็เพิ่งออกมาจากคุก ไม่แน่ว่าอาจจะรู้จักอะไรสีเทาๆ