“หัวหน้าชั้น ฉันไม่ปิดบังกับคุณนะ ตอนนี้ที่บริษัทฉันกำลังประสบปัญหา ถ้าหากว่าผ่านมันไปไม่ได้ กลัวว่าก็จะล้มละลาย หากรับเฉินผิงเข้ามา ก็จะเป็นการเสียเวลาเขา”
ซุนฝูไห่ถอนหายใจแล้วพูดออกมา!
เฉินเป่ากั๋วได้ฟัง ก็ถามอย่างเกรงใจว่า “ฝูไห่ มาทำให้นายลำบากแล้วจริงๆ เรื่องงานของเฉินผิง นายไม่ต้องยุ่งแล้ว บริษัทของพวกนายเกิดปัญหาอะไรหรือ”
“เกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ คุณจะช่วยแก้ปัญหาให้ได้หรือ” หลี่เฟิ่งซย๋าถามอย่างเดือดดาล
“ผม...” เฉินเป่ากั๋วเก้ๆกังๆจนหน้าแดงไปหมด!
“หุบปากได้แล้ว!” ซุนฝูไห่ถลึงตาใส่หลี่เฟิ่งซย๋าอย่างโกรธๆ หลังจากนั้นพูดอย่างขอโทษว่า “หัวหน้าชั้น อย่าไปสนใจผู้หญิงพวกนี้เลย บริษัทฉันทำธุรกิจกับร้านตกแต่งฝูเหยาอยู่บ้าง แต่สุดท้ายสินค้ากลับถูกพวกเขายึดไว้ไม่ให้มา ตอนนี้เงินทุนก็ขาดมือ เกรงว่าจะทนไปได้อีกไม่นานนัก!”
“แต่ว่าเรื่องหางานให้เฉินผิง ฉันจะให้เสี่ยงเหมิงไปถามที่บริษัทของเขาดู บริษัทของเธอเป็นบริษัทที่มีบริษัทในเครือ สวัสดิการก็ดี ให้เฉินผิงเข้าไปค่อยๆไต่เต้าตำแหน่งขึ้นไป!”
“พ่อคะ ยังไงหนูก็เป็นแค่พนักงานขายของ จะไปมีความสามารถแบบนั้นได้อย่างไร พ่ออย่ามาสร้งปัญหาให้หนูเลย...”
ซุนฝูไห่เพิ่งพูดจบ ซุนเสี่ยวเหมิงก็พูดขึ้นอย่างไม่พอใจทันที!
“แกไม่มีความสามารถ ไม่ใช่ว่าชุยจื้อหย่วนนั่นเป็นผู้จัดการแผนกขายของหรือไง เขาเป็นผู้จัดการไม่สามารถรับคนได้สักคนเหรอ”
ซุนฝูไห่ถามขึ้น
“เขา...”
“เอาล่ะ เอาแบนี้แล้วกัน ถ้าหากว่าชุยจื้อหย่วนนั่นเรื่องแค่นี้ก็ไม่สามารถล่ะก็ ฉันก็มองว่าพวกแกสองคนไม่เหมาะสมกัน...”
ไม่รอให้ซุนเสี่ยวเหมิงพูดต่อ ซุนฝูไห่ก็พูดข่มขู่ซุนเสี่ยวเหมิง!
ซุนเสี่วเหมิงได้ยิน ก็ไม่พูดอะไร เพียงแต่โกรธจนพูดไม่ออก!
“เหล่าซุน เสี่ยวเหมิงเข้าไปในบริษัทนั้นก็ลงแรงไปมาก คุณทำแบบนี้ไม่ได้กำลังสร้างปัญหาให้ลูกหรือเปล่า อีกอย่างบริษัทเขาก็เป็นบริษัทที่มีเครือข่ายมากมาย ไอ้ขี้คุกจะเข้าไปได้อย่างไร” หลี่เฟิ่งซย๋ากวาดตามองเฉินผิงทีหนึ่ง จากนั้นพูดอย่างไม่พอใจกับซุนฝูไห่
เฉินผิงได้ยินหลี่เฟิ่งซย๋าคำก็ขี้คุกสองคำก็ขี้คุก ก็ไม่รู้สึกสบายใจนัก แต่ซุนฝูไห่เป็นคนไม่เลวเลย เฉินผิงไม่สามารถอาละวาดได้!
“พ่อคะ หนูเพียงแต่พูดอะไรไม่ดีไปก่อนหน้า หนูรับผิดชอบแค่พาเขาไปที่บริษัท จะได้สัมภาษณ์ไหม ก็ต้องดูที่ความสามารถของเขาเองแล้ว...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...