ยิ่งไปกว่านั้น ซูอวี่ฉีก็ปรารถนาที่จะดูแลเฉินผิงกับกู่หลิงเอ๋อร์ อย่างไรเสียพวกเธอสองคนก็สนิทสนมกัน ยามที่เฉินผิงออกเดินทางก็สามารถอยู่เป็นเพื่อนกันได้
กู่หลิงเอ๋อร์อยู่ในห้องน้ำเป็นชั่วโมงกว่าจะออกมา เมื่อเธอเห็นกู่หลิงเอ๋อร์ยืนอยู่ตรงนั้น ซูอวี่ฉีก็ต้องอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ “หลิงเอ๋อร์ ธะ เธอเปลี่ยนไปมากเลย มาส่องกระจกดูสิ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น กู่หลิงเอ๋อร์จึงรีบเดินไปที่กระจก เมื่อเห็นผิวพรรณงดงามนวลเนียนของตนเองแล้ว เธอก็รู้สึกตื่นเต้นมากทีเดียว
เฉินผิงจ้องมองโดยไม่รู้ตัวเช่นกัน หลังจากกู่หลิงเอ๋อร์กินยาล้างไขกระดูกก็แผ่รัศมีอันไม่ธรรมดาสามัญออกมา
หญิงสาวทั้งสองคนที่ยืนอยู่เคียงข้างกันสวยพอๆ กัน แต่อุปนิสัยใจคอของพวกเธอกลับแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
ซูอวี่ฉีราวกับเทพธิดาผู้มีเมตตา ขณะที่กู่หลิงเอ๋อร์ราวกับเทพธิดาแห่งสงคราม อย่างไรเสียก็นับว่าสมเหตุสมผลดี เนื่องจากเธอเคยทำงานอยู่ในกระทรวงยุติธรรมมาก่อน
ยามที่เขาเห็นพวกเธอสองคนยืนอยู่ตรงหน้า เฉินผิงก็อดที่จะคิดสกปรกมิได้
ว้าว ถ้าหากฉันได้พวกเธอทั้งสองคนมาครอบครอง เมื่อฉันนอนหลับยามค่ำคืนก็สามารถตระกองกอดได้ทั้งซ้ายและขวา โอ้พระเจ้า เช่นนั้นก็คงจะวิเศษไปเลย!
กว่าจะรู้ตัว เฉินผิงก็ยิ้มออกมาราวกับคนโง่งม จนไม่ทันได้สังเกตว่าซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์เดินเข้ามาหาตนตั้งแต่เมื่อไหร่
หลังจากพวกเธอเห็นรอยยิ้มโง่งมเช่นนั้น หญิงสาวทั้งสองคนก็มองหน้ากันแล้วร้องตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน
เฉินผิงสะดุ้งโหยง ตอนที่เขาได้สติก็พบว่าทั้งซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์กำลังจ้องมองเขาด้วยสายตาแปลกประหลาด เขาจึงรีบกลับไปนั่งที่โซฟาทันที
“เฉินผิง เมื่อสักครู่คุณยิ้มเรื่องอะไรงั้นเหรอ?” กู่หลิงเอ๋อร์ถาม
“ปะ เปล่าสักหน่อย” เฉินผิงตอบอย่างเก้อกระดาก
“ฉันพนันเลยว่าเขากำลังนึกถึงเรื่องที่มีพวกเราสองคนหลับนอนกับเขายามค่ำคืนอยู่แน่ๆ นั่นก็เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้เขายิ้มราวกับคนโง่งมยังไงล่ะ”
ซูอวี่ฉีพูดแทงใจดำ เพราะมันเป็นสิ่งที่เขากำลังคิดอยู่จริงๆ
“โอ้ อย่าพูดเหลวไหลน่า ผมไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย” เฉินผิงโกหก เขาทะลึ่งพรวดจากโซฟาแล้วเดินออกไป “พวกคุณสองคนคงต้องรับประทานอาหารค่ำโดยไม่มีผมเสียแล้วล่ะ พอดีผมมีเรื่องต้องไปทำ”
เขาไม่กล้าอยู่ที่บ้านอีกต่อไป ใครจะรู้กันเล่า? เขาอาจจะติดกับผู้หญิงสองคนนั้นเข้าจริงๆ ก็ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...