หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 698

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนั้น เฉินผิงก็ขมวดคิ้วพลางส่ายแล้วยิ้มเยาะ “โอ้พระเจ้า กระบวนท่านี้ก็สวยดีอยู่หรอกนะ แต่ก็เปล่าประโยชน์อยู่ดีนั่นแหละ”

ถ้าหากคู่ประมือของหญิงสาวเป็นผู้ที่มีระดับต่ำกว่าเธอสักหนึ่งขั้น กระบวนท่านี้ของเธอย่อมต้องได้ผลอย่างแน่นอน แต่เฉินผิงเป็นผู้ที่เพิ่งจะสังหารปรมาจารย์ยุทธ์ไป เพราะฉะนั้นกระบวนท่าดังกล่าวจึงแทบจะไม่ได้ผลกับเฉินผิง

เขาหลับตาแล้วยืนอยู่กับที่ ราวกับเขาไม่มีความสามารถที่จะตอบโต้ นั่นคือตอนที่มีดสั้นทั้งหลายพุ่งตรงมาที่เฉินผิง

“สำเร็จ!”

หญิงสาวร้องตะโกนอย่างตื่นเต้น เพราะเธอเห็นกับตาว่ามีดสั้นสัมผัสร่างของเฉินผิงแล้ว

ขณะที่เธอกำลังยินดีในความสำเร็จอยู่นั้น รอยยิ้มของเธอกลับต้องบิดเบี้ยวเมื่อได้เห็นสิ่งที่ตามมา

ใบมีดของเธอส่งเสียงดังยามที่สัมผัสกับร่างของเฉินผิง ราวกับมีโลหะสองท่อนกระทบกัน ไม่กี่วินาทีต่อมา ใบมีดของเธอก็แตกสลายแล้วตกลงสู่พื้น ยามที่เธอหันกลับมาให้ความสนใจกับเฉินผิง เธอก็ตระหนักได้ว่าเขายังคงไม่ได้รับอันตรายแต่อย่างใด

“คะ คุณยังเป็นคนอยู่หรือเปล่าเนี่ย?” หญิงสาวถามพลางดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

“เลิกเหลวไหลแบบนี้สักทีเถอะน่า คุณยังไม่แกร่งพอที่จะสู้กับผมหรอก ยิ่งไปกว่านั้น ผมก็อยากรู้ว่าพ่อแม่ของคุณเป็นใครอีกด้วย”

หากเฉินผิงอยากรู้ว่าพ่อแม่ของอีกฝ่ายเป็นใคร เขาก็อาจจะต้องลงท้ายด้วยการช่วยอู่เม่ยเอ๋อร์ตามหาครอบครัว

“ฮึ ลืมเรื่องนั้นไปได้เลย! ฉันไม่บอกคุณหรอก” หญิงสาวตอบอย่างอาฆาตมาดร้าย แววตาของเธอเต็มไปด้วยโทสะอันแรงกล้าเช่นเคย

พลังลมปราณในร่างของเธอไหลทะลักออกมา อีกทั้งพลังลบที่เธอแผ่ออกมาก็มีพิษและสังหารพืชพันธุ์ทั้งหมดภายในรัศมีสามสิบเมตรได้ โอ้พระเจ้า ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าร่างเล็กๆ ของเธอจะพกพาแก๊สพิษมากมายถึงเพียงนั้นเอาไว้

ในชั่วพริบตาเดียว มีดสั้นในมือของหญิงสาวก็ทะลุผ่านอากาศอีกครั้ง ราวกับว่ามันแหลมคมมากพอที่จะแหวกผ่ามิติด้วยจิตสังหารอันทรหด

มีประกายสีเขียวอ่อนบนมีดสั้น และไม่ว่าผู้ใดที่ได้เห็นก็เพียงพอที่จะบอกได้ว่ามันถูกจุ่มอยู่ในยาพิษมาก่อน หากเผลอไปสัมผัสเข้าก็คงต้องตายอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

ดูเหมือนหญิงสาวจะรู้แล้วว่าเธอไม่สามารถจับตัวเขาได้ ดังนั้นจึงคิดจะสังหารเขาแทน

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็ถึงกับทอดถอนใจอยู่บ้าง เขาไม่คิดจะขยับตัวสักนิด แต่เขากลับโบกมือแล้วส่งร่างของหญิงสาวลอยกระเด็นออกไปทันที

ตู้ม!

หญิงสาวกระแทกเข้ากับกำแพงแล้วหมดสติไป โชคดีที่เฉินผิงยั้งมือไว้ มิฉะนั้นเธอคงได้กระอักเลือดตายไปแล้ว

เธอใช้เวลาทรงตัวสักพัก ถึงกระนั้นแววตาของเธอกลับเปล่งประกายกระหายเลือดอย่างแรงกล้า เฉินผิงไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้เกลียดชังเขามากขนาดนั้น ทำไมเธอถึงยืนกรานที่จะต่อสู้กับฉันให้ได้กันนะ?