อู่เม่ยเอ๋อร์แค่นเสียงใส่กู่หลิงเอ๋อร์พลางกล่าวว่า “หึ! เป็นเพราะเธอไม่มีเสน่ห์พอน่ะสิ ถึงอย่างไรเฉินผิงก็เป็นไอ้โรคจิต มิฉะนั้นเขาจะอธิบายสาเหตุที่ทำให้ชุดของเสี่ยวหลานเป็นอย่างนี้ว่ายังไงกัน?”
เมื่ออู่เม่ยเอ๋อร์พูดจบ กู่หลิงเอ๋อร์ก็โมโหขึ้นมาทันที “ใครบอกว่าฉันไม่มีเสน่ห์พอ? ไม่เชื่อก็ถามเฉินผิงดูสิว่าใครมีเสน่ห์มากกว่ากัน!”
ทันใดนั้นหญิงสาวทุกคนในห้องรับแขกก็หันมาทางเฉินผิง ทำให้เขารู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาทันที
ขณะที่เฉินผิงรู้สึกอับจนหนทางอยู่นั้น เขาก็ได้แต่มองหลงอู่ด้วยสายตาขอความช่วยเหลือ โดยหวังว่าอีกฝ่ายจะมาช่วยเขา
หลงอู่หัวเราะ หลังจากนั้นสักพักเขาก็ลุกขึ้นพลางกล่าวว่า “เม่ยเอ๋อร์ เลิกวุ่นวายได้แล้ว เฉินผิงไม่ได้ทำอะไรเสี่ยวหลาน เขายังเป็นชายบริสุทธิ์ที่ยังไม่เคยหลับนอนกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แล้วเขาจะทำอะไรเสี่ยวหลานได้ยังไงกันเล่า?”
เมื่อได้ยินสิ่งที่หลงอู่กล่าว อู่เม่ยเอ๋อร์ก็มองเฉินผิงด้วยความรู้สึกประหลาดใจ
ในเมื่อซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์อาศัยอยู่ร่วมกับเฉินผิง อู่เม่ยเอ๋อร์จึงไม่คาดคิดว่าเขาจะสามารถควบคุมความปรารถนาและไม่หลับนอนกับพวกเธอได้
หลังจากครุ่นคิดสักพัก อู่เม่ยเอ๋อร์ก็เหลือบมองเฉินผิงด้วยสายตาดูแคลนพลางกล่าวว่า “ตอนนี้ฉันรู้สาเหตุที่ทำให้คุณสามารถต้านทานมนตรามหาเสน่ห์ได้แล้ว คุณคงจะหย่อนสมรรถภาพทางเพศสินะ...”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็รู้สึกหงุดหงิดและสัมผัสได้ถึงแรงกระตุ้นที่อยากจะพิสูจน์ตนเองให้อู่เม่ยเอ๋อร์ได้เห็น
แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คนมากมาย เฉินผิงจึงได้แต่กล้ำกลืนโทสะลงไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ
หลังจากทุกคนสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ซูอวี่ฉีก็มองมาที่หลงอู่สักพักแล้วถามเฉินผิงว่า “เฉินผิง คนผู้นี้เป็นใครกันเหรอ?”
ซูอวี่ฉีไม่รู้จักหลงอู่เพราะเธอไม่เคยเห็นเขามาก่อน
หลังจากซูอวี่ฉีเอ่ยถึง เฉินผิงก็แนะนำหลงอู่ให้รู้จัก “โอ้ ผมลืมแนะนำท่านลุงหลงให้คุณได้รู้จักเลย หากมิใช่เพราะเขา เกรงว่าผมคงไม่สามารถกลับจากจิงตูมาเจอคุณที่นี่ได้อย่างปลอดภัยแล้วล่ะ นอกเหนือไปจากนั้น เขาก็ยังมอบเกราะสัมฤทธิ์กับยาล้างไขกระดูกให้แก่ผมด้วย”
หลังจากเฉินผิงกล่าวจบ ซูอวี่ฉีก็รีบยิ้มให้หลงอู่พลางเอ่ยทักทายว่า “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ท่านลุงหลง”
ช่างน่าอัศจรรย์!หากฉันสามารถซึมซับความรู้เข้าไปในสมองได้อย่างง่ายดาย ฉันก็จะกลายเป็นอัจฉริยะหรือเปล่านะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...