ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริงๆ ราชาพิษจะเลี้ยงดูฉันจนเติบใหญ่ไปทำไมกันเล่า?
อู่เม่ยเอ๋อร์เองก็รู้สึกว่ามีเหตุผล ดังนั้นเธอจึงมองมาที่หลงอู่โดยหวังว่าเขาจะสามารถอธิบายมันได้
น่าเสียดายที่หลงอู่มีข้อมูลเพียงจำกัดจึงไม่สามารถพิสูจน์คำกล่าวของตนเองได้ “ผมแค่ถ่ายทอดข้อมูลที่ติงปู้ซานเล่าให้ผมฟังก็เท่านั้น จะเชื่อหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณแล้ว”
หลังจากหลงอู่พูดจบ เขาก็เดินออกออกไปจากห้องพร้อมกับเฉินผิง
หลังจากนั้นสักพัก อู่เม่ยเอ๋อร์กับเสี่ยวหลานเองก็ออกมาจากห้องเช่นกัน ถึงกระนั้นเสี่ยวหลานก็สีหน้าไม่ค่อยดีอย่างเห็นได้ชัด ราวกับเธอกำลังครุ่นคิดอย่างหนัก
บางทีเสี่ยวหลานก็สงสัยว่าเธอควรจะเชื่อคำพูดของหลงอู่ดีหรือไม่
อู่เม่ยเอ๋อร์เชื่อว่าสิ่งที่หลงอู่พูดเป็นความจริง เขาก็แค่ถ่ายทอดข้อความของติงปู้ซานเท่านั้น ถึงแม้ว่าติงปู้ซานจะถูกเรียกว่าคนโฉด แต่เขาก็ซื่อสัตย์และไม่เคยโกหก
บรรยากาศในห้องรับแขกตึงเครียดเพราะทุกคนพากันเงียบ ทันใดนั้นซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์ก็เปิดประตูเข้ามา
“เฉินผิง เมื่อวานคุณมีค่ำคืนอันสุดแสนวิเศษหรือยังล่ะ?” ซูอวี่ฉีเอ่ยถามเสียงดังทันทีที่เข้ามาในคฤหาสน์ ไม่ว่าใครก็บอกได้ว่าเธอกำลังหึง
เมื่อได้ยินคำพูดของซูอวี่ฉี หลงอู่กับอู่เม่ยเอ๋อร์ก็หันกลับมาและสังเกตเห็นว่าชุดของเสี่ยวหลานมีรอยขาดอยู่หลายแห่ง กระดุมบางเม็ดเองก็หายไปด้วย ถึงแม้ว่าเสี่ยวหลานจะใช้มือขยุ้มชุดให้เป็นชิ้นเดียว แต่ก็ยังไม่อาจปกปิดผิวพรรณอันงดงามของเธอได้
ไม่ต้องเป็นอัจฉริยะก็บอกได้ว่ามีคนฉีกทึ้งชุดของเสี่ยวหลานอย่างรุนแรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...