หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 707

เฉินผิงรู้สึกตกตะลึงที่ได้ยินหลงอู่เอ่ยถึงเสี่ยวหรู เขาจึงมองหลงอู่ด้วยสีหน้าสับสนแล้วถามว่า “คุณหลง คุณรู้เรื่องของเสี่ยวหรูได้ยังไงกัน? ยิ่งไปกว่านั้น คุณรู้ว่าเธอมีร่างผลึกน้ำแข็งได้ยังไง? หรือว่าเสี่ยวหรูเองก็เริ่มฝึกพลังวิญญาณด้วย?”

คำถามของเฉินผิงทำให้หลงอู่รู้สึกว่าตนพูดมากเกินไปแล้ว เขาเผลอหลุดปากเรื่องของเสี่ยวหรูออกไป

“ได้โปรดอย่าถามอะไรอีกเลย เมื่อถึงวันที่สิบห้าเดือนเจ็ด คุณก็จะรู้คำตอบที่อยากรู้เองนั่นแหละ ตอนนี้พวกเรามารอให้แฟนของคุณได้สติกันเถอะ” หลงอู่ตอบ

เขาไม่พูดอะไรอีก มีบางเรื่องที่เขายังบอกให้เฉินผิงรู้ไม่ได้

เมื่อเห็นว่าหลงอู่คงไม่เล่าอะไรให้เขาฟังอีกแล้ว เฉินผิงจึงเลิกถาม อย่างไรเสียเขาแค่ต้องรออีกประมาณสิบกว่าวันจนกว่าจะถึงวันที่สิบห้าเดือนเจ็ด ก็จะได้รู้ทุกอย่างแล้ว

ซูอวี่ฉีค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาในอีกครึ่งชั่วโมงให้หลัง อุณหภูมิในห้องรับแขกลดลงสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็ว

ซูอวี่ฉีตะลึงงันที่เห็นโซฟาไหม้ “กะ... เกิดอะไรขึ้น? มีไฟไหม้งั้นเหรอ?”

“ใช่ เมื่อสักครู่นี้ตอนที่นั่งสูบบุหรี่ ผมเผลอทำไฟไหม้เข้าน่ะสิ!” เฉินผิงไม่บอกความจริงกับซูอวี่ฉี เขาเลือกที่จะโกหกเพราะเกรงว่าเธอจะรับไม่ได้

อย่างไรเสียซูอวี่ฉีก็คิดว่าเธอเป็นคนธรรมดาสามัญมาโดยตลอด เพราะฉะนั้นคงยากที่เธอจะยอมรับได้ หากเขาบอกว่าเธอมีร่างวิญญาณอัคคี

ยิ่งไปกว่านั้น ก็เป็นแค่การคาดเดาของหลงอู่และยังไม่แน่ใจนัก ดังนั้นจึงยังเร็วเกินไปที่จะบอกเธอ

“อวี่ฉี เมื่อสักครู่นี้ตอนที่คุณกำลังฝึกเคล็ดวิชา รู้สึกยังไงบ้าง?” หลงอู่เอ่ยถามซูอวี่ฉี

ซูอวี่ฉีขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางตอบว่า “ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ดูเหมือนว่าจะรู้สึกร้อนไปทั้งตัว...”

“คุณรู้สึกว่าท้องป่องเหมือนมีอะไรอยู่ข้างในบ้างไหม?” เฉินผิงรีบถามขึ้นมา