แท้ที่จริงแล้ว ซูอวี่ฉีมิได้คัดค้านเรื่องที่จะมีกู่หลิงเอ๋อร์คั่นกลางอยู่ระหว่างเธอกับเฉินผิง อย่างไรเสียเธอกับกู่หลิงเอ๋อร์ก็เป็นเพื่อนสนิทกัน ถ้าหากเฉินผิงรับกู่หลิงเอ๋อร์เป็นเพื่อนคู่คิดอีกคน ซูอวี่ฉีก็จะมีเพื่อนสนิทอยู่กับเธอตลอดไป
ถึงแม้ว่าซูอวี่ฉีจะสามารถยอมรับกู่หลิงเอ๋อร์ได้ แต่ก็มิได้หมายความว่าเธอจะยอมให้เฉินผิงมีผู้หญิงคนอื่น หากเฉินผิงรับอู่เม่ยเอ๋อร์หรือเสี่ยวหลานมาเป็นเพื่อคู่คิดอีกคน เธอย่อมต้องคัดค้านอย่างแน่นอน
บรรยากาศในห้องรับแขกเริ่มอึดอัดขึ้นมาเล็กน้อย ทันใดนั้นเสี่ยวหลานก็กรีดร้องแล้วเอามือกดศีรษะเอาไว้แน่น ดูเหมือนเธอกำลังเจ็บปวด
“พี่สาว... พี่สาว... เป็นอะไรไป?” อู่เม่ยเอ๋อร์รีบพุ่งเข้าไปรับตัวเสี่ยวหลานเอาไว้
“พ่อบุญธรรมกำลังเรียกหาฉัน ฉันต้องกลับไปรายงานเขาแล้ว” เสี่ยวหลานขมวดคิ้วพลางเอ่ยด้วยสีหน้างุนงง
เธอไม่รู้ว่าจะรายงานกับราชาพิษว่าอย่างไรดี ถ้าหากเธอบอกความจริงกับเขา ด้วยอุปนิสัยของราชาพิษ เสี่ยวหลานย่อมต้องตายอย่างน่าอนาถเป็นแน่
แต่ถ้าหากเธอโกหกเขา ราชาพิษก็ย่อมต้องรู้ในที่สุด อย่างไรเสีย ตอนนี้เธอก็ไม่สามารถนำตัวเฉินผิงกลับไปได้
“พี่สาว อย่ากลับไปที่หมู่บ้านหม่าวอีกเลยนะ พวกเราไม่แน่ใจว่าราชาพิษฆ่าพ่อแม่ของพวกเราหรือเปล่า มาตรวจสอบดูกันก่อนเถอะ” อู่เม่ยเอ๋อร์ไม่อยากให้เสี่ยวหลานกลับไปที่หมู่บ้านหม่าว ถ้าหากราชาพิษฆ่าพ่อแม่ของพวกเธอ เสี่ยวหลานก็จะกลายเป็นฆาตกร
“ไม่ได้ ฉันไม่มีทางเลือกแล้ว ถ้าหากฉันไม่รีบกลับไป พ่อบุญธรรมก็จะปลุกกู่ฉงแล้วทำให้ฉันรู้สึกทุกข์ทรมาน ถ้าหากกู่ฉงตาย ฉันก็จะต้องตายไปด้วย...” เสี่ยวหลานส่ายหน้า ราชาพิษมีลูกน้องอยู่มากมายแล้วเขาก็ควบคุมพวกเขาโดยใช้วิธีนี้
“ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นหรอก ท่านลุงหลงสามารถช่วยพี่ขจัดกู่ฉงออกไปได้ เขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียรที่เลื่องชื่อเลยเชียวนะ” อู่เม่ยเอ๋อร์เกลี้ยกล่อมเสี่ยวหลาน
เสี่ยวหลานส่ายหน้า “พ่อบุญธรรมเลี้ยงดูฉันมาหลายปี ฉันทิ้งเขาไปแบบนี้ไม่ได้...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...