หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 71

“คุณผู้ชายคะ เชิญคุณนั่งลงตรงนี้สักครู่ ดิฉันจะเชิญผู้จัดการมา...”

เห็นบัตรที่อยู่ในมือของเฉินผิง พนักงานธนาคารก็มีท่าทีเปลี่ยนไปราวกับพลิกฝ่ามืออย่างรวดเร็ว

“ดี!” เฉินผิงพยักหน้าขึ้นลง นั่งลงอย่างผ่อนคลาย แต่พนักงานธนาคารกลับกระหืดกระหอบไปเชิญผู้จัดการ

ตอนนี้ ทำให้หลี่ตงเหมยงุนงงอยู่บ้าง ไม่เข้าใจว่าทำไมพนักงานธนาคารจู่ๆก็เกรงใจเฉินผิงขนาดนี้!

“เฉินผิง นายมีสิบล้านจริงหรือ”

เห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของพนักงานธนาคาร หลี่ตงเหมยถามเฉินผิงอย่างสงสัย

“เกี่ยวอะไรกับเธอ” เฉินผิงหัวเราะเสียงเย็น!

“เฉินผิง ฉันขอบอกนายเลยนะ ปลอมเอกสารทางการเงินเป็นเรื่องผิดกฎหมาย ไอ้ขี้คุกอย่างนาย จะไปมีเงินสิบล้านได้อย่างไร อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ บ้านนายอาศัยอยู่กันที่เขตชุมชนเก่า ตอนนี้พ่อนายก็เป็นคนกวาดถนน นายจะไปมีเงินสิบล้านได้อย่างไร...”

หลี่ตงเหมยอย่างไรก็ไม่เชื่อว่าเฉินผิงมีเงินสิบล้าน ถ้าหากมีเงินจริง จะยังอาศัยอยู่ในเขตชุมชนแย่ๆแบบนั้นหรือ

อีกอย่างเฉินผิงเพิ่งออกจากคุกมา ไม่มีทางที่จะหาเงินสิบล้านได้ภายในไม่กี่วัน!

เธอรู้สึกว่าเฉินผิงต้องมีเหตุผลของตัวเองเป็นแน่ จึงจงใจเล่นละครต่อหน้าผู้คน ดังนั้นจึงพูดออกมาแบบนี้!

อีกอย่างลูกค้าคนอื่นของธนาคาร ได้ยินหลี่ตงเหมยพูดแบบนั้น ก็มองไปยังเฉินผิงอย่างแปลกใจ คนอายุเท่านี้ต่างใช้บัตรในการถอนเงินทั้งนั้น ในบัตรมีหรือไม่มีเงิน แค่เช็คก็รู้แล้ว ไม่มีคนที่จะโง่จนทำบัตรปลอมมาจริงหรอก!

ผ่านไปไม่นาน พนักงานธนาคารที่เพิ่งออกไปก็พาชายวัยกลางคนคนหนึ่งเข้ามา ชายวัยกลางคนผู้นี้สวมแว่นตา มีท่าทางรีบร้อนอยู่บ้าง!

“สวัสดีครับคุณผู้ชาย ผมเป็นผู้จัดการของธนาคารแห่งนี้ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้เรารับใช้ครับ”

ผู้จัดการธนาคารไม่แม้แต่เหลือบมองมาสักแวบ พูดเสียงเรียบว่า “ไม่ได้นัดเอาไว้ ไม่สามารถถอนได้...”

ประโยคนี้ กลับทำให้หลี่ตงเหมยโมโหเป็นฟืนเป็นไป เห็นได้ชัดว่าสองมาตรฐาน บัตรของเฉินผิงมีอยู่สิบล้าน สามารถที่จะไม่ต้องนัดหมายก็ถอนเงินได้ บัตรของพวกเขาก็มีสิบล้าน แต่กลับต้องนัดหมายไว้ก่อน!

“ธนาคารบ้าอะไรของพวกคุณ ฉันจะร้องเรียนพวกคุณ ทำไมเขาไม่ต้องทำการนัดหมาย แต่พวกเราต้องนัดหมาย บัตรของพวกเราเองก็มีเงินสิบล้าน คุณไม่ได้ยินหรือไง”

หลี่ตงเหมยคำรามใส่ผู้จัดการธนาคาร!

“คุณผู้ชายท่านนี้ถือบัตรVIPของทางธนาคารเรา ดังนั้นไม่ต้องนัดล่วงหน้า แต่พวกคุณเป็นแค่ลูกค้าทั่วไป ไม่สามารถเทียบกันได้...”

ผู้จัดการธนาคารพูดเป็นเรื่องธรรมดา!

หลี่ตงเหมยโมโหจนแทบบ้า พริบตาก็ถลึงตา “เขาเป็นลูกค้าVIPที่น่าเคารพเป็นอย่างยิ่งงั้นหรือ คุณไม่ได้เข้าใจผิดใช่ไหม เขาเป็นแค่ไอ้ขี้คุกที่เพิ่งถูกปล่อยออกมา...”