“รายงานราชาพิษ! อีกไม่นานคุณหนูเสี่ยวหลานกับเฉินผิงก็จะมาถึงหมู่บ้านหม่าวแล้วครับ เจ้าเด็กนั่นกลายเป็นลูกไก่ในกำมือของเธอแล้วเอาแต่ตามเธอต้อยๆ ราวกับลูกสุนัขตัวเล็กๆ ก็ไม่ปาน” ลูกน้องรายงาน
ราชาพิษผงกศีรษะด้วยความพึงพอใจกับข่าวที่ได้ยิน
หลังจากลูกน้องออกไปแล้ว ทั้งห้าคนก็มุ่งหน้าไปที่ห้องรับแขกของราชาพิษ
ทั้งห้าคนนี้เป็นเหล่าผู้นำของหมู่บ้านหม่าว
“คุณเตรียมของที่จะใช้เปลี่ยนมันให้เป็นราชาซากศพแล้วหรือยัง?” ราชาพิษถามผู้นำทั้งห้าคน
ต้าลี่โถวผงกศีรษะ “พวกเราเตรียมของเอาไว้หมดแล้ว แต่ผมเกรงว่าไอ้สารเลวนั่นจะมีภูมิต้านทานต่อพิษน่ะสิ ถ้าหากสัตว์พิษไม่มีผลกับมัน เช่นนั้น-”
“วางใจเถอะ เสี่ยวหลานบอกว่าเฉินผงหลงเธอจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว เธอสั่งให้มันทำอะไรมันก็ต้องทำ ฉันเองก็เตรียมผงซานกงเอาไว้ให้มันแล้ว หลังจากมันกินเข้าไป มันก็จะหมดเรี่ยวหมดแรงทันที มันจะไม่สามารถต้านทานการโจมตีของสัตว์พิษโดยไร้ซึ่งพลังยุทธ์ได้” ราชาพิษกล่าวพลางยิ้มบางๆ
“แต่มันคงจะไม่ตายเพราะโดนสัตว์พิษจู่โจมหลังจากถูกขังโดยไม่มีพลังของตนเองนานถึงเจ็ดวันได้หรอกใช่ไหม?” ต้าลี่โถวถาม
หากไม่มีพลังล่ะก็ ใครมันจะไปทนถูกขังอยู่ในห้องที่มีแต่สัตว์พิษได้นานถึงเจ็ดวันกันเล่า?
“เรื่องนั้นคงไม่เกิดขึ้นหรอก ร่างกายของมันแข็งแกร่งถึงระดับพิเศษ ฉันเลือกมันให้เป็นราชาซากศพก็เพราะสาเหตุนั้นแหละ”
ตอนที่ราชาพิษได้ดูคลิปวิดีโอการต่อสู้ระหว่างเฉินผิงกับฉินเซียวหลิน ก็คิดจะเลือกเฉินผิงให้เป็นราชาซากศพที่ปะทะกับราชาพิษได้ขึ้นมาแล้ว
ผู้นำทั้งห้าคนไม่สงสัยในคำพูดอันเปี่ยมไปด้วยความเชื่อมั่นของราชาพิษอีก
ในขณะเดียวกัน เฉินผิงกับเสี่ยวหลานก็กำลังเดินอยู่ในป่าหนาทึบโดยอาศัยแสงสว่างอันน้อยนิดจากแสงจันทร์
เสี่ยวหลานรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง เธอไม่นึกว่าราชาพิษจะยังรอเธอจนดึกดื่นขนาดนี้ หรือว่าเขาร้อนใจอยากจะเปลี่ยนเฉินผิงให้กล่ยเป็นราชาซากศพแล้ว?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...