หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 742

"ฉันทำเอง" ในขณะนั้น เสียงพูดอันสงบก็ดังขึ้น

ทุกคนต่างหันไปมองตามเสียง จนได้พบกับเฉินผิงที่กำลังยืนอยู่บนก้อนหินและจ้องมองกลับมาที่พวกเขา

เสี่ยวหลานก็ยืนอยู่ข้างๆ เฉินผิงที่ตรงนั้นด้วยเช่นกัน สายตาของเธอจ้องเขม็งไปที่เซี่ยเชาด้วยความเคียดแค้น

ที่ยืนอยู่ข้างหลังเฉินผิง คือผู้คนจากหมู่บ้านหม่าวที่เขาได้ช่วยเหลือเอาไว้

เซี่ยเชา รู้สึกงุนงงเมื่อเห็นว่ามีคนช่วยเสี่ยวหลานและผู้คนจากหมุ่บ้านหม่าว เขามองไปที่เฉินผิงและถามขึ้นว่า “แกเป็นใคร ไอ้หนู? ทำไมแกถึงต้องมาทำลายน้ำพุวิเศษของสำนักเทียนอู่เราด้วย? อีกทั้งทำไมแกถึงช่วยผู้คนจากหมู่บ้านหม่าวล่ะ?”

“ฉันไม่ใช่คนสำคัญอะไร ฉันก็แค่รู้สึกรำคาญเวลามองแกเท่านั้น” ริมฝีปากของ เฉินผิงโค้งเป็นรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เซี่ยเชาก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ ฉันเคยเห็นเขามาก่อน ราชาพิษเคยบอกเอาไว้ว่า ชายผู้นี้เป็นคนที่บ้าระห่ำ! เขาดูน่าสังเวชมาเมื่อตอนที่เขาถูกลากตัวออกไป เจ้าคนบ้านี่กล้าดียังไงถึงได้มาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงไม่สุภาพแบบนี้?

“แก ไอ้สารเลว! แกกล้าดียังไงถึงได้พูดจาหยาบคายกับคุณเซี่ยแบบนี้”

“ที่นี่คือสำนักเทียนอู่! แกควรมีสัมมาคารวะกับคุณเซี่ย!”

“แกคงอยากตายสินะ ใช่มั้ย? แกสมควรตายเพราะคำพูดของแกที่มีต่อคุณเซี่ย!”

คนของสำนักเทียนอู่ชักอาวุธทีละคน พวกเขาปกป้องเซี่ยเชาและยกยอเขาในเวลาเดียวกัน

เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มเมื่อเขามองไปที่คนขี้ประจบเหล่านั้น "คุณเซี่ยอย่างนั้นหรือที่พวกแกพูดถึง? พวกแกรู้มั้ยว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายอีกต่อไปแล้ว? สิ่งที่เขาเป็นในตอนนี้ก็คือขันที! ถ้าไม่เชื่อล่ะก็ ขอให้เขาถอดกางเกงออกแล้วดูเอาเองสิ!”

เหล่าศิษย์ของสำนักเทียนอู่ต่างตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น เพราะพวกเขาส่วนใหญ่ไม่มีใครล่วงรู้ว่าเซี่ยเชาทำการฝึกฝนมนต์ดำ

เซี่ยเชาตกใจกลัวเมื่อรู้สึกถึงลมกระโชกแรงที่เฉินผิงพุ่งกระโจนเข้ามา เจ้าคนบ้าระห่ำนี่มีพลังจิตที่สูงขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?

“แกเป็นใครกันแน่ ไอ้เด็กเวร? แกมีความเกี่ยวข้องยังไงกับคนของหมู่บ้านหม่าว?” เซี่ยเชาถาม นักสู้อายุน้อยและทรงพลังเช่นนี้ปรากฏตัวขึ้นในหมู่บ้านหม่าวเมื่อใดกัน?

แทนที่จะเข้าโจมตีเฉินผิง แต่เซี่ยเชากลับหรี่ตาลง เขาทั้งเด็กและทรงพลังเกินกว่าคนธรรมดาทั่วไป เขาจะต้องเป็นคนที่มีอิทธิพลจากตระกูลอื่นๆ และเนื่องจากสำนักเทียนอู่ยังคงเติบโตในตอนนี้ นี่ไม่ใช่เวลาที่จะสร้างศัตรู