ตุ้บ!
หมัดของเซี่ยเชาซัดใส่หน้าอกของเฉินผิงเข้าอย่างจัง วินาทีถัดมาเขากลับต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่สะทกสะท้านอะไรเลย อันที่จริง เฉินผิงแทบไม่ได้ขยับเลยแม้แต่นิ้วเดียวขณะที่รับหมัดนั้นด้วยซ้ำ
เซี่ยเชาถึงกับถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความตกใจ “แกเป็นใครกันแน่? ทำไมร่างกายของแกถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้?”
“ฉันบอกแล้วไงว่าแกไม่คู่ควรที่จะรู้เรื่องนี้!” สีหน้าของเฉินผิงเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
เซี่ยเชายิ่งอารมณ์เสียมากขึ้นเรื่อยๆ จนตาของเขากระตุก “นี่แกคิดว่าเอาชนะฉันได้แล้วเหรอ? แกคงลืมไปแล้วสินะว่าที่นี่คือสำนักเทียนอู่?” เสียงของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชาและน่ากลัว
เขาค่อยๆ สูญเสียความเยือกเย็นไปเพราะเฉินผิงเอาแต่ทำให้เขาอับอายอย่างต่อเนื่อง
“ฉันรู้ว่าแกพึ่งพาพลังงานด้านลบของผู้หญิงเพื่อที่สร้างความแข็งแกร่งให้ตัวเอง ขอพูดตามตรงเลยนะ แกทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงมาก! ฉันเกรงว่ามือของฉันอาจจะสกปรกถ้าฉันฆ่าแกด้วยมือของฉันเอง” เมื่อพูดจบเฉินผิงก็ทำท่าทางเหมือนกำลังสำลัก
“ทำไมแกถึงรู้เรื่องพวกนี้ได้?” เซี่ยเชาตกตะลึง
เขารู้ดีว่าทั้งยุทธภพจะไม่เห็นด้วยกับวิธีการฝึกฝนของเขาอย่างแน่นอน ถ้าข้อมูลพวกนี้รั่วไหลออกไป ฉันจะอยู่ในยุทธภพนี้ได้อย่างไร? ยุทธภพจะมองสำนักเทียนอู่แบบไหนกัน?
เฉินผิงหรี่ตาลง “ไม่ใช่แค่นั้นหรอกนะที่ฉันรู้! ฉันยังรู้อีกด้วยว่าแกใช้น้ำแร่เพื่อที่จะล่อให้หญิงสาวมาอาบน้ำที่นี่! แล้วแกก็ใช้โอกาสนี้ดูดซับพลังงานลบมาใช้ในการบำเพ็ญฌานของแกเอง
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เซี่ยเชาก็เริ่มเปล่งรังสีอาฆาตออกมา
“ศิษย์สำนักเทียนอู่ จงเฝ้าระวังทางออกทั้งหมดเอาไว้! อย่าปล่อยให้คนเหล่านี้หนีรอดออกไปได้” เขาออกคำสั่ง
เขาพร้อมที่จะลงมือฆ่า ถ้าฉันไม่ฆ่าพวกมันทั้งหมดล่ะก็ความลับของฉันก็จะต้องถูกเปิดเผยเป็นแน่!
“เก็บแรงของแกเอาไว้เถอะ พวกเขาไม่มีทางต้านทานฉันได้หรอก ฉันขอแนะนำให้แกแสดงไพ่ตายของแกออกมาซะ ฉันอยากจะรู้เหลือเกินว่าแกใช้มนต์ดำแบบไหนเพื่อแลกกับความเป็นชายของแกเอง” เฉินผิงยิ้มเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...